Mobil cihazların kullanımının artması, sosyal medyanın etkinliğini tüm dünyada daha da artırdı hayatımıza yeni bir kavram soktu: “Vatandaş Gazeteciliği”. Dünya nüfusun yarısından fazlasının mobil internet kullanıcısı olduğu (We Are Social, 2015) zamanımızda vatandaş gazeteciliği de giderek önem kazanmaya başladı.
İngilizcede “citizen journalism” olarak adlandırılan bu kavram, profesyonel olarak gazetecilik yapmayan ve bir medya kuruluşu için çalışmayan bireylerin, dijital medya araçları ile herkesin ulaşabileceği haberler paylaşılabilmesini ifade eder. Vatandaş gazeteciliği ile klasik kitle iletişiminde edilgen olan ve kitle iletişim araçlarının verdiği mesajları alan bireyler, bugün aktif olarak dijital mecralarda iki yönlü iletişim kurabiliyor. Vatandaş gazeteciliği ile bireyler; fotoğraf, video ve internet özellikli telefonlar ile sosyal medya ve bloglarda yazı ve görsel içerik paylaşarak gündemle ilgili görüşlerini herkesin görebileceği şekilde paylaşabiliyor.
“Arap Baharı” olarak nitelenen ve 2010'da Ortadoğu ve Kuzey Afirka'da çıkan büyük çaplı protestolarda sosyal medya ve vatandaş gazeteciliği büyük rol oynamıştır. Sosyal medya üzerinden bir araya gelen insanlar, kitle medyasında yer almayan güncel gelişmeleri sosyal medya üzerinden duyurdular (University of Washington, 2016).
Vatandaş gazeteciliğine profesyonel medya kuruluşları da kayıtsız kalmadı. CNN, “ireport” (http://ireport.cnn.com/) geliştirirken, BBC de User Generated Content Hub'ı (https://bbcnewsupload.streamuk.com/ ) kullanıma soktu.
Sosyal medya ile birlikte sıradan kullanıcının medya üretimini kolaylaştıracak araçların da sayısı arttı. Sıradan kullanıcıların gündem belirleme gücü Twitter'ın “trending topics”lerinde kendini buldu. Bir bakıma Twitter kitleler için bir mikrofon haline geldi
Terry Flew (2003), vatandaş gazeteciliğinin şu üç öğeyi barındırdığını savunur: Açık yayın, kolektif işbirliği içinde üretim ve içeriğin yaygınlaştırılması.
Dijital teknolojiler gazeteciliğin biçiminde de değişimlere yol açmış, geleneksel gazetecilik anlayışı teknolojik yeniliklere uyum sağlamaya başlamıştır. Kullanıcıların ürettikleri içeriklerin pek çok insan tarafından hızlı bir şekilde paylaşıldığı bu platformlar, günümüz insanının daha çok haber, daha hızlı haber ve en yeni haber ihtiyacını karşılamaya yardımcı olmaya başlamıştır.
İnternet, akıllı telefonlar ve tablet teknolojilerinin hayatımıza girmesi ile geleneksel gazetecilik anlayışı ve gazete endüstrisi de gerilemeye başlamıştır. Mobil teknolojilere ek olarak her yerde bulunan geniş bantlı ve kablosuz internet, geleneksel gazete medyasının etkisini azaltarak dijital ortam tüketiciye eğlenceli medya erişimi sağlamıştır. Reklam verenlerin geleneksel medyadan uzaklaşmasına sebep olan bu durum sonucu reklam gelirlerindeki düşüşler birçok gazetenin kapatılmasına sebep olmuştur.
John Vernon Pavlik dijital teknoloji ve gazeteciliğin demokrasiye etkilerini incelerken (çeviren Kalsın, 2013:83-84) geleneksel gazetecilikte bozulma ve değişim, dijital uçurum, güçlü mesajlar, hükümetin şeffaflığı ve sivil katılım gibi konulara dikkat çekmiştir. Dijital teknolojilerle yükselen “arttırılmış gerçekliğin”98 geleneksel gazetecilik anlayışının değişiminde önemli bir rol oynağını ifade ederek bu teknolojin mesajların etkisini ne denli arttırdığının da üzerine durmuştur. Sosyal medya kullanımı toplumsal anlamda yol açtığı birçok değişim ve dönüşümün yanında, haber almadaki bilgi açığının kapatılması üzerinde de önemli rol oynamıştır. Özellikle dijital teknolojiler ve mobil cihazların kullanımının artması ile profesyonel gazeteciler ve ağ bağlantılı bireyler arasında aktif ve etkileşimli bir diyalog oluşmuş ve bu durum yurttaş gazeteciliğinin gelişmesine sebep olmuştur. (çeviren Kalsın, 2013:105) İnternetin sunduğu zamandan ve mekandan bağımsız iletişim anlayışı, herkesin bu mecrada pay sahibi olmasını sağlamıştır. Kişiler, iletişim ve mobil teknolojilerinin kendilerine sundukları olanaklar ile bulundukları mekânlarda tanıklık ettikleri önemli haber ve gelişmeleri bu araçların yardımı ile insanlarla ve geleneksel medya ile de paylaşmaya başlamışlardır. Geleneksel medya ise bu içeriklere kayıtsız kalmayarak belirli editoryel süzgeçlerden geçirdikten sonra bu içerikleri diğer insanlara sunmuştur.
Genç kuşağın haber alma ihtiyacının büyük bir kısmını internet üzerinden karşıladığını düşünecek olursak, gazetecilik medyasında ortaya çıkan bu değişimi anlamak da zor olmayacaktır. Gençlerin sadece kendisini internet mecrasına taşıyan gazeteler üzerinden değil aynı zamanda sosyal ağlar üzerinden de haber alma ihtiyaçlarını karşıladıklarını görüyoruz. Özellikle Facebook ve Twitter gibi sosyal ağların yanı sıra bloglarında kendi deneyim ve uzmanlık alanları haricinde magazin, ekonomi ve siyaset gibi farklı alanlarda görüşlerini paylaşmaya başlayan bloggerlar, yazılarına gelen yorumlarla da etkileşimli bir ortamın doğmasına yol açmışlardır.
Gazetelerde sayfa sınırlaması yüzünden okuyucuların ilgisini çekmesine rağmen yer almayan birçok içerik, yeni iletişim ortamlarında hiçbir sınırlama olmaksızın kullanıcılara sunulabilmektedir. Haber alma ihtiyacının karşılanmasında etkili olan sosyal medya araçlarından diğer ikisi ise “Facebook” ve “Twitter” olarak karşımıza çıkmaktadır. Basılı olarak yayınlanan gazetelerin teknolojik gelişmelerle birlikte “haber sitesi” olarak internet ortamında varlıklarını göstermeye başlamaları ile birlikte birçok haber sitesi de Facebook ve Twitter hesabı açarak sosyal medyadaki etkilerini arttırmıştır. Aynı şekilde haber sitelerinde yer alan haberler “paylaş” ikonları aracılığı ile Facebook, Twitter ve Youtube gibi birçok mecra üzerinden yayılmaktadır. Gazetecilikte var olan “okuyucu” kavramının yerini “takipçi” kavramı almaya başlamıştır. Kişiler için her gün düzenli olarak alınan gazeteler yerini facebook ve twitter hesaplarının düzenli olarak kontrol edilmesine bırakmıştır. İnsanların ilgisinin böylesine yoğun olduğu bir mecra, gazeteciler için de yeni bir mecra olmuştur. Gazeteciler ve okuyucular sosyal medya üzerinde birebir iletişime geçebilmekte ve tartışabilmektedir. Gazetecilerin yazdıkları haber ve köşe yazılarına bu mecralar üzerinden takipçileri tarafından hızlı bir dönüş olmaktadır.
Oxford Üniversitesi Reuters Gazetecilik Çalışma Enstitüsü tarafından son beş yıldır düzenli olarak yayınlanan Dijital Haber Raporu'nun beşincisi Türkiye'de haber kaynağı olarak sosyal medyanın yükseldiğini gösteriyor. Türkiye'den kentlerde yaşayan 2 bin 157 internet kullanıcısı ile görüşülen rapora göre Türkiye'de internet kullanıcılarının %73'ü sosyal medyayı bir haber kaynağı olarak görüyor. Raporda, Türkiye'de sosyal medyayı bir haber kaynağı olarak kullandıklarını söyleyen kullanıcıların en çok tercih ettiği platform ise %64 ile “Facebook” olarak karşımıza çıkıyor. Facebook'u sırası ile takip eden mecralar ise YouTube, Twitter, Whatsapp ve Instagram. Rapora göre habere ulaşmak için en çok kullanılan cihaz ise akıllı telefonlar.
İnternet, akıllı telefonlar ve tablet teknolojilerinin hayatımıza girmesi ile geleneksel gazetecilik anlayışı ve gazete endüstrisi de gerilemeye başlamıştır. Mobil teknolojilere ek olarak her yerde bulunan geniş bantlı ve kablosuz internet, geleneksel gazete medyasının etkisini azaltarak dijital ortam tüketiciye eğlenceli medya erişimi sağlamıştır. Reklam verenlerin geleneksel medyadan uzaklaşmasına sebep olan bu durum sonucu reklam gelirlerindeki düşüşler birçok gazetenin kapatılmasına sebep olmuştur.
John Vernon Pavlik dijital teknoloji ve gazeteciliğin demokrasiye etkilerini incelerken (çeviren Kalsın, 2013:83-84) geleneksel gazetecilikte bozulma ve değişim, dijital uçurum, güçlü mesajlar, hükümetin şeffaflığı ve sivil katılım gibi konulara dikkat çekmiştir. Dijital teknolojilerle yükselen “arttırılmış gerçekliğin”98 geleneksel gazetecilik anlayışının değişiminde önemli bir rol oynağını ifade ederek bu teknolojin mesajların etkisini ne denli arttırdığının da üzerine durmuştur. Sosyal medya kullanımı toplumsal anlamda yol açtığı birçok değişim ve dönüşümün yanında, haber almadaki bilgi açığının kapatılması üzerinde de önemli rol oynamıştır. Özellikle dijital teknolojiler ve mobil cihazların kullanımının artması ile profesyonel gazeteciler ve ağ bağlantılı bireyler arasında aktif ve etkileşimli bir diyalog oluşmuş ve bu durum yurttaş gazeteciliğinin gelişmesine sebep olmuştur. (çeviren Kalsın, 2013:105) İnternetin sunduğu zamandan ve mekandan bağımsız iletişim anlayışı, herkesin bu mecrada pay sahibi olmasını sağlamıştır. Kişiler, iletişim ve mobil teknolojilerinin kendilerine sundukları olanaklar ile bulundukları mekânlarda tanıklık ettikleri önemli haber ve gelişmeleri bu araçların yardımı ile insanlarla ve geleneksel medya ile de paylaşmaya başlamışlardır. Geleneksel medya ise bu içeriklere kayıtsız kalmayarak belirli editoryel süzgeçlerden geçirdikten sonra bu içerikleri diğer insanlara sunmuştur.
Genç kuşağın haber alma ihtiyacının büyük bir kısmını internet üzerinden karşıladığını düşünecek olursak, gazetecilik medyasında ortaya çıkan bu değişimi anlamak da zor olmayacaktır. Gençlerin sadece kendisini internet mecrasına taşıyan gazeteler üzerinden değil aynı zamanda sosyal ağlar üzerinden de haber alma ihtiyaçlarını karşıladıklarını görüyoruz. Özellikle Facebook ve Twitter gibi sosyal ağların yanı sıra bloglarında kendi deneyim ve uzmanlık alanları haricinde magazin, ekonomi ve siyaset gibi farklı alanlarda görüşlerini paylaşmaya başlayan bloggerlar, yazılarına gelen yorumlarla da etkileşimli bir ortamın doğmasına yol açmışlardır.
Gazetelerde sayfa sınırlaması yüzünden okuyucuların ilgisini çekmesine rağmen yer almayan birçok içerik, yeni iletişim ortamlarında hiçbir sınırlama olmaksızın kullanıcılara sunulabilmektedir. Haber alma ihtiyacının karşılanmasında etkili olan sosyal medya araçlarından diğer ikisi ise “Facebook” ve “Twitter” olarak karşımıza çıkmaktadır. Basılı olarak yayınlanan gazetelerin teknolojik gelişmelerle birlikte “haber sitesi” olarak internet ortamında varlıklarını göstermeye başlamaları ile birlikte birçok haber sitesi de Facebook ve Twitter hesabı açarak sosyal medyadaki etkilerini arttırmıştır. Aynı şekilde haber sitelerinde yer alan haberler “paylaş” ikonları aracılığı ile Facebook, Twitter ve Youtube gibi birçok mecra üzerinden yayılmaktadır. Gazetecilikte var olan “okuyucu” kavramının yerini “takipçi” kavramı almaya başlamıştır. Kişiler için her gün düzenli olarak alınan gazeteler yerini facebook ve twitter hesaplarının düzenli olarak kontrol edilmesine bırakmıştır. İnsanların ilgisinin böylesine yoğun olduğu bir mecra, gazeteciler için de yeni bir mecra olmuştur. Gazeteciler ve okuyucular sosyal medya üzerinde birebir iletişime geçebilmekte ve tartışabilmektedir. Gazetecilerin yazdıkları haber ve köşe yazılarına bu mecralar üzerinden takipçileri tarafından hızlı bir dönüş olmaktadır.
Oxford Üniversitesi Reuters Gazetecilik Çalışma Enstitüsü tarafından son beş yıldır düzenli olarak yayınlanan Dijital Haber Raporu'nun beşincisi Türkiye'de haber kaynağı olarak sosyal medyanın yükseldiğini gösteriyor. Türkiye'den kentlerde yaşayan 2 bin 157 internet kullanıcısı ile görüşülen rapora göre Türkiye'de internet kullanıcılarının %73'ü sosyal medyayı bir haber kaynağı olarak görüyor. Raporda, Türkiye'de sosyal medyayı bir haber kaynağı olarak kullandıklarını söyleyen kullanıcıların en çok tercih ettiği platform ise %64 ile “Facebook” olarak karşımıza çıkıyor. Facebook'u sırası ile takip eden mecralar ise YouTube, Twitter, Whatsapp ve Instagram. Rapora göre habere ulaşmak için en çok kullanılan cihaz ise akıllı telefonlar.
Bu parti basını hareketi, G. Washington'ın başkanlığı ile ortaya çıktı ve 1830 ve 1840'lara kadar, gazetelere egemen olarak, iç savaşa kadar sürdü. Gazeteler yalnız siyasi partiler ile açıkça yakın ilişkiye girmekle kalmadılar, ayrıca haberler ve başyazılarda parti politikalarını şiddetli bir şekilde desteklediler. Diğer yandan editörler, bireylerin kişiliklerine saldırma, onların özel yaşamlarını izleme ve tüm zayıflıklarını ve kusurlarını açığa vurma geleneklerini terk ettiler.
Parti basını, kendi partisine, politikasına veya politikacılarına muhalif olanlara karşı savaş açmıştır.
Parti ve ideolojik basının yanı sıra, ticari basın, işadamlarının, banker ve yatırımcıların bulunduğu büyük şehirlerde ticari, mali haberleri veriyordu.
Parti basını, kendi partisine, politikasına veya politikacılarına muhalif olanlara karşı savaş açmıştır.
Parti ve ideolojik basının yanı sıra, ticari basın, işadamlarının, banker ve yatırımcıların bulunduğu büyük şehirlerde ticari, mali haberleri veriyordu.
Yeni ulusun politik ve ekonomik olgunluğa erişmesini mümkün kılan Bağımsızlık Savaşı'na kadar, çoğunluğu haftalık ve haftada üç kezden fazla çıkmayan 44 gazete vardı. Bu gazetelerin sayısal artışları, nüfus artış hızına zar zor ayak uydurabiliyordu. 18. Yüzyıla gelindiğinde, kolonilerin matbaa makineleri, basım harfleri ve baskı kağıdının İngiltere'den ithal edilmesi zorunda kalınmıştı.
Bu gazetelerin hepsinin Bağımsızlık Savaşı'nı hızlandırmada büyük rolleri olduğu söylenebilir. Bağımsızlık Savaşı, gazeteciliği büyük bir karışıklığın içine itmiş oldu. 35 gazeteden 15'i, zaten savaşın sonunu getiremedi. Bazıları Britanya askerleri tarafından susturuldu, diğerleri ise, Avrupa'dan kağıt ve malzeme elde edemediler. Hatta savaş, bazı radikal yayımcıların adres değiştirmelerini gerektirdi.
19. yüzyılda gazetelerin artışı, nüfus artışından çok daha hızlıydı. 1780 ve 1790 yılları arasında toplam gazete sayısı 38'den 101'e yükseldi.
Ulusal bağımsızlık, basın özgürlüğünü teminat altına alan ve yayımcıların korunmasını güçlendiren yasal hükümlerin uygulanmasına olanak tanıdı.
Bağımsızlık savaşı, gazetelerin gelişimi için istikrarlı kurumsal ve yasal bir düzenlemeyi oluşturmasına rağmen, İngiliz Whigler ve Fransız demokratlar arasında uzun süren “kelimelerin savaşı” devam ederek, 1790'larda politik partilere de yerleşti. Buna tepki olarak, Bağımsızlık Savaşı sonrası gazeteler kuşağı, politik uçlara bölünerek, gelişme kaydettiler.
Bu gazetelerin hepsinin Bağımsızlık Savaşı'nı hızlandırmada büyük rolleri olduğu söylenebilir. Bağımsızlık Savaşı, gazeteciliği büyük bir karışıklığın içine itmiş oldu. 35 gazeteden 15'i, zaten savaşın sonunu getiremedi. Bazıları Britanya askerleri tarafından susturuldu, diğerleri ise, Avrupa'dan kağıt ve malzeme elde edemediler. Hatta savaş, bazı radikal yayımcıların adres değiştirmelerini gerektirdi.
19. yüzyılda gazetelerin artışı, nüfus artışından çok daha hızlıydı. 1780 ve 1790 yılları arasında toplam gazete sayısı 38'den 101'e yükseldi.
Ulusal bağımsızlık, basın özgürlüğünü teminat altına alan ve yayımcıların korunmasını güçlendiren yasal hükümlerin uygulanmasına olanak tanıdı.
Bağımsızlık savaşı, gazetelerin gelişimi için istikrarlı kurumsal ve yasal bir düzenlemeyi oluşturmasına rağmen, İngiliz Whigler ve Fransız demokratlar arasında uzun süren “kelimelerin savaşı” devam ederek, 1790'larda politik partilere de yerleşti. Buna tepki olarak, Bağımsızlık Savaşı sonrası gazeteler kuşağı, politik uçlara bölünerek, gelişme kaydettiler.
Amerikan sömürge gazeteciliğinin kökeninde, Britanya basınının biçim ve içeriği yatmaktadır. Matbaa, Avrupa'dan yaklaşık yirmi yıl sonra, İngiltere'de 1476 yılında William Caxton tarafından kullanılmaya başlanmıştır. 15. Yüzyıl Avrupa'sında Entelektüel Yaşam, yeni teknolojik icatlarla köklü bir değişikliğe uğramıştır.
1670'lerde “gazete” terimi artık yaygın olarak kullanımdaydı. 1682 yılına gelindiğinde, toplam 20 İngiliz gazetesi bulunmaktaydı. İngiltere'nin ve dünyanın ilk günlük gazetesi, “London Daily Courant”, 11 Mart 1702'de çıkarıldı. Denetim serbestisi, 1700 yılında İngiltere'deki gelişmekte olan parti sisteminden kaynaklanmaktaydı. Hem Toriler (Tutucu Parti Üyeleri) hem Whigler (Amerikan Bağımsızlık savaşı taraftarları) iktidara gelmede basının rolünü kavramış olduklarından, basım ruhsat yasası konusunda birbirlerine güven duymamaktaydılar.
İngiltere'yi taklit eden Amerikan koloni gazetelerinin ve basın özgürlüğünün gelişimi ana karadan kırk ila yüzyıl arasında bir süreden sonra gerçekleşebildi. 1638 yılında ortaya çıkan ilk koloni basını Cambridge-Massachusetts'de 1654 yılından sonra Harvard Üniversitesi ile birleştirildi.
Küçük koloni toplumunda haftalık gazetenin yerel habercilik işlevine broşürler, basılı el ilanları, dedikodu, meyhane muhabbeti ile kilise ve şehir toplantıları gibi daha etkin iletişim sistemleri gölge düşürüyorlardı. Gazeteler de, haftalar veya aylar öncesine dayanan eskimiş dış haberler, diğer kolonilerin yüzeysel haberleri, iş ilanları ve toplumdaki politik ve dinsel tartışmalar hakkında editörün yazmış olduğu deneme yazıları yer almaktaydı. Kaldı ki, gazete çıkarmak kesin olarak kar getiren bir iş sayılmamaktaydı. Bu donuk ve yüzeysel haberleri zaman zaman renkli kılmak için çaba gösteren yayımcılar çoğu kez yetkililerin hiddeti ile karşılaşıyorlardı. Birkaç şehir dışında, bu küçük koloni toplumu, kendine muhaliflik yapanları sürgün eden ve ceza vermeye sürekli hevesli gözüken bir adaya benziyordu.
1670'lerde “gazete” terimi artık yaygın olarak kullanımdaydı. 1682 yılına gelindiğinde, toplam 20 İngiliz gazetesi bulunmaktaydı. İngiltere'nin ve dünyanın ilk günlük gazetesi, “London Daily Courant”, 11 Mart 1702'de çıkarıldı. Denetim serbestisi, 1700 yılında İngiltere'deki gelişmekte olan parti sisteminden kaynaklanmaktaydı. Hem Toriler (Tutucu Parti Üyeleri) hem Whigler (Amerikan Bağımsızlık savaşı taraftarları) iktidara gelmede basının rolünü kavramış olduklarından, basım ruhsat yasası konusunda birbirlerine güven duymamaktaydılar.
İngiltere'yi taklit eden Amerikan koloni gazetelerinin ve basın özgürlüğünün gelişimi ana karadan kırk ila yüzyıl arasında bir süreden sonra gerçekleşebildi. 1638 yılında ortaya çıkan ilk koloni basını Cambridge-Massachusetts'de 1654 yılından sonra Harvard Üniversitesi ile birleştirildi.
Küçük koloni toplumunda haftalık gazetenin yerel habercilik işlevine broşürler, basılı el ilanları, dedikodu, meyhane muhabbeti ile kilise ve şehir toplantıları gibi daha etkin iletişim sistemleri gölge düşürüyorlardı. Gazeteler de, haftalar veya aylar öncesine dayanan eskimiş dış haberler, diğer kolonilerin yüzeysel haberleri, iş ilanları ve toplumdaki politik ve dinsel tartışmalar hakkında editörün yazmış olduğu deneme yazıları yer almaktaydı. Kaldı ki, gazete çıkarmak kesin olarak kar getiren bir iş sayılmamaktaydı. Bu donuk ve yüzeysel haberleri zaman zaman renkli kılmak için çaba gösteren yayımcılar çoğu kez yetkililerin hiddeti ile karşılaşıyorlardı. Birkaç şehir dışında, bu küçük koloni toplumu, kendine muhaliflik yapanları sürgün eden ve ceza vermeye sürekli hevesli gözüken bir adaya benziyordu.
hiç tanımadığın birinin ölümüne ağlamaktır. genç yaşta hastalık yüzünden ölen insanların ölümüne katlanamıyorum. ne hayalleri vardı kim bilir o gençlerin. az önce gördüğüm haluk levent'in bir twitine yarım saattir ağlıyorum içim parçalandı resmen lan. kızın bakışları öleceğini biliyormuşcasına donuktu. tanrı varsa nasıl böyle şeylere dayanıyor anlam veremiyorum biz milyonda birine tanıklık ediyorken hergün yitip giden onlarca çocuk var.
adolf hitleri selamlamak amacıyla kullanılan kelime. çok yaşa hitler gibi bir anlamış varmış. ayrıca nazi partisinin zorunlu selamıdır.
freeci hero. hele supa aldılarsa bu kolsuzu q tutturdukran sonra r ile kill alıp kendini oyuncu sanabilirler xd. (bkz:dul kalmak)
bir albüm ne kadar mükemmel olabilirse o kadar mükemmel bu albüm. bir şeylerin sınırı olur ya hani (bkz:saian)ın sınırları yok. saian bir şeylerin çok ötesinde. baş kaldırının, hayal gücünün, sanatın, şiirin, özlemin. herşeyden fazlaca var bu adamda. lirikaliteye, kelime haznesine ve önemlisi bu denli çok kelimeyi abes kaçmadan ustaca kullanması varya işte bu insana "ulan bir insan bu kadar mükkemmel olabilir mi?" sorusunu sorduruyor. iyi ki varsın (bkz:saian sakulta salkım miğfer rabbani rasta flow masta)
karşıyaka ve erok sporu kaliteli futbol ile eleyip 2. lige çıkan takım. (bkz:Denizlispor) ve (bkz:Vanspor) çocukluğumdan hatırladığım takımlardır. 1999-2000 sezonunda galatasaray vanspor maçını canlı canlı izlemiştim. ilk yarı mutlu sezerin kaçırdığı penaltı, hagi ve sergenin golleri vs. benim için bu takımları izlemek nostajidir. Ayrıca belirtmek gerekir ki van 1.300.000 nüfusa sahip yüzölümü olarakta 20921 km ile türkiye'nin 5. büyük şehri olduğu halde hala bir stadının olmamasıda üzücü. 50 nüfuslu köy kadar şehirlerin bile çok daha iyi stadı var.
Fikirleri, cesareti, ileri görüşlülüğü, liderliği, karakteri, başarıları, mirası ile hatırlanması ve dile getirilmesi gereken bir liderken; atatürkçü, kemalist diye geçinen insanların sadece ismini kullanarak gündeme getirdiği başarılı lider. komünistinden, türkçüsüne sosyalistinden, ulusalcısına kadar sahiplenilmesi güzeldir fakat sikimsonik ayrışmaları atatürk üzerinden yapmak akbabalıktır, leşçiliktir. Atatürkçü olmanın tam olarak ne olduğunu türkiye de anlayabilmiş bir kitle yok. "atatürk" kelimesi şuan en trend reklam malzemesi.
Son haftalarda harikalar yaratan futbol takımı. 3. Ligde 60 gol ile en golcü takim ve 27 gol yiyerek ise en az gol yiyen takım olmuştur. Takımın hocasının efsane (bkz:feyyaz uçar) olduğunu unutmamak lazım. Ligin ilk haftaları bir türlü şansı yaver gitmeyen bu takim son haftalarda farkkı galibiyetlere imza attı.
1979 yılında şampiyonluğu trabzonun elinden alan vansporun o günden sonra yüzü gülmemişti eğer bu istikrar ile giderse ve hakem, federasyon engeline takılmazsa feyyaz hoca ile beraber 1. Lige kadar gideceğini düşünüyorum.
1979 yılında şampiyonluğu trabzonun elinden alan vansporun o günden sonra yüzü gülmemişti eğer bu istikrar ile giderse ve hakem, federasyon engeline takılmazsa feyyaz hoca ile beraber 1. Lige kadar gideceğini düşünüyorum.
kendim ve sözlük adına bizzat kefilim. arkadaş ilk okul sınıflımdır kendisini 15 yıldır tanırım elimizden geldiğince destek verelim. olay ile ilgili haber linkleri bkz. https://www.haberturk.com/van-haberleri/68367427-kucuk-vaner-icin-yardim-kampanyasi-baslatildihttps://www.yeniakit.com.tr/haber/kucuk-vaner-icin-yardim-kampanyasi-baslatildi-709950.html
akp zaferini şampanya patlatarak kutlamak.