hiç unutulmayan rüya

7 yaşımda ya vardım ya yoktum, o zamanlar bir rüya gördüm ve üzerinden 15 seneyi aşkın süre geçmesine rağmen hala unutamıyorum.

Rüyaların kolay unutulduğu bilinen bir gerçek ama böylesi uzun bir süredir unutulmayan rüyanın bilimsel bir karşılığı varmıdır merak ediyorum.

Gece rüyalandıgın rüyadır sabah kalktığında da her yer yapış yapış oluyor zor durum rabbel alemin o utancı kimseye yaşatmasın zor zor.

Ben aynı ruyayi hic abartisiz 10kez gordum. Hepte ayni yerde geciyordu ruyam. Hep bir kovalamaca her bir kaçmaca içindeydim.

etkisi altında bırakan rüyalardır.

unutamadığım ve etkisinde aylarca kaldığım rüya;
camdan bakarken evin kapısı çalmıştı, açtığımda karşıma rahmetli ay yüzlüm, fotoğraflarını yaşlarımla ıslattığım anneannecim çıkmıştı. yanında da küçük bir çocuk var, o da 4 yaşında kaybettiğimiz rahmetli abicim...
önce şaşkınlıkla bakıyorum yüzlerine, sonra anneannem soruyor, şenay (annem) evde yok mu diye, çalışıyor o gel içeri bekle diyorum, çok işimiz var çok gelemem içeri diyor ve arkasındaki kapı göz kamaştırıcı bir ışıkla kaplanıyor geçit gibi. bizim gitmemiz lazım diyor, ısrarla çağırsam da gelmiyorlar. tam o kapıdan geçerlerken abimin omzundan çekiyorum, bana dönüp gülümsüyor ve senin zamanın dolmadı kardeşim diyor o küçük ağzıyla.

sonra ağlayarak uyandım zaten, gerçekten böyle bir şeyin yaşandığına kendimi inandırıp kapıyı kontrol etmiştim hatta. şu an bile bunları yazarken gözüm dolar gibi oldu, o kadar çok özlüyorum ki ikisini de. resimlerine sarılarak ağladığım iki insan.

Bende hiç olmayan durumdur.
Ben mütemadiyen unutuyorum sonuçta rüya bu çok da şeyapmamak lazım. Ee ne gördünüz anlatında merak giderelim??

15 yıl astım tedavisi gördüm.geceleri saat 1 de başlayıp sabahlara kadar süren nefes darlığım,öksürük krizlerim vardı.krizlerimin duraksadığı anlarda uykuya dalardım.o sırada odanın köşesinde bir sandalyede oturan mor elbiseli bir kadın görürdüm,bana bakıp kahkaha atardı,sigara içerdi.en az on yıl her gece olmasa da o kadını hep gördüm.Mor rengi hiç sevemedim onun yüzünden.en az on yıl birçok rüyamda olan mor elbiseli bir kadın...

Hasta olduğum zamanlarda anlatamayacağım kadar garip uykuyla uyanıklık arasında rüya olduğundan bile şüphe ettiğim olaylardır odaların içinde gezerken insanlar yavaş ve sinir bozucu şekilde konuşuyor endişeyle kalkıyorum delimiyim ben aq

iki yıl önce oğlumu gördüm rüyamda, bana gülümsüyordu. sarışın, bir yaşlarında ya var ya da yoktu. hiç unutmam o rüyayı ve o bebeği. benim oğlumdu o, annelik duygusunu ve mutluluğunu iliklerime kadar hissetmiştim.

babamın mezarında ağladığım rüya... babam ölmüştü, artık yoktu. uyandığımda hala daha hıçkırarak ağlıyordum babamlar kalktı sesleri duyunca ve ben babama sarılarak deli gibi ağlamıştım. işte o korkunç rüya sayesinde babamı kendimden bile çok sevdiğimi anladım.

elinde testere ile gezinen herif herkesi doğruyordu bende her defa adamdan bir şekilde kaçıyordum artık kaçmaktan sıkılmıştım en sonunda dedim ki ulan bu bir rüya adam kafamı keserse uyanırım bende gittim kafamı kestirdim uyandım bu da böyle değişik bir rüyam

Rüyalarım hayal dünyam gibi çeşit çeşittir. hepsi benim bebeklerim hepsini hatırlarım.

Babam öldükten takriben 1 hafta sonra bir rüya görmüştüm. Ev taziyeye gelenlerle doluydu, cenaze evi sonuçta tabii ki de öyle olucak. Ama bir farkla. Evde babam da vardı. Resmen kendi taziyesine gelenleri izler gibiydi. Babamı sadece ben görebiliyordum, sadece ben duyabiliyordum. Sanki ruhu gelip olanları izliyo da sadece bana görünüyo gibiydi. Herkese söylüyodum "babam burada, ölmemiş" diye ama nafile, kimse anlamıyordu. Sonrasında babam gitti ve ben de uyandım. Gerçekten korkunçtu ama bir an da olsa onu görmek yine de iyi gelmişti.