topluluk içinde yalnız hissetmek

Hayatımda topluluk içinde geçirdiğim zamanların yüzde 95'lik kısmını oluşturan anlarda yaşadığım histir.
Kendime yakın hissedebileceğim kişi çok çok nadir çıkıyor. Bu kişi ile geçen zaman hariç hep kendimi yalnız hissediyorum. Ben de çok isterim kurtulmayı bu hapisten ama olmadı,üzgünüm. Keşke az daha farklı bir kişiliğim olmasaydı demek istemem çünkü kendimi değiştirmek istemem artık,ama keşke beni anlayan veya dinleyen kişi sayısı biraz daha fazla olsa.

Topluluk içinde yalnızlık hissi yada yalnız kalma arzusu, toplumun kişiyi ittiği bir neden değil kişinin alt benliğinden kaynaklı bir psikolojik sorundur.

Çocuklukta yaşanan travmatik etkenler olmadan, sonradan edinilmiş bir durumsa muhtemelen kişinin ikili ilişkilerinde karşılaştığı sorunları, yeniden yaşamak istememesinden kaynaklıdır.

Yaşamın olumsuz yönünde kalmak kişiye uzun vadede hiç bir şey kazandırmadığı gibi, depresif bir ruh haline de itebilir. Bunun yerine kendisini dinleyecek, kaygılarını anlayabilecek insanın mutlaka bulunduğunu sadece bunu keşfetmesi gerektiğini kendisine anlatması gerekmektedir.

Keşke bize benzeyen insanları bulmamıza yarayan match sistemi olsa dedirten durumdur.

çevresi çok kalabalık lakin akşamları yatağa girdiğinde çok yalnız hisseden bir adamım. bazen bu his çok kalabalık ortamlarda da vuku buluyor. ne diyim sözlük insanlar hep aynı, kimi daha mutlu kimi daha mutsuz. ortada kalan bizler gibileride var malesef.

Kendini ait hissedebileceğin bir yer yoktur şu dünyada, koca evrende yalnız kalmak..
Dünya'da olmak, başlı başına bir gurbettir. Sayın yalnız dostlarım..

Edit: yazım hatası