Laikdaşlarımın mutsuzluk sebepleridir.
Birkaç gündür denk geldiğim kadarıyla sözlük ahalisi bir depresiflik içerisinde, başlıklar da, girdiler de bir negatiflik algılıyorum.
Tamam içinde bulunduğumuz düzen, şartlar, koşullar yetersiz ve memnuniyetsiz olmakta haklıyız hepimiz. Ama biraz daha pozitif olmaya, hayattan zevk almaya davet ediyorum herkesi.
sözlükçülerin mutsuz olma sebepleri
olmuyor, keşke öyle olsa. atatürkçüyüm diye yalnızım, ateistim diye yalnızım, maddi durumum kötü, çevremdekilerin baba parasıyla tozu dumana kattıkları arabaları var( ve lüks arabalar bunlar), her akşam olmasada barda sağda solda takılıp para harcayıp mutlu olan vurdum duymaz tipler görmek, adam akıllı derin konularda muhabbet edebileceğim tiplerin neredeyse hiç olmayışı, mutsuzluğum, samimiyetsiz insanların bolluğu, farkındalığın bana verdiği tutunacak bir dalın olmayışı...
Aslında mutsuz olmam için sebebim yok sayılır ama mutluda olamıyorum buda böyle farklı bir psikoloji tipidir
t*ayyip
Türkiyede doğmuş olmam başlıca sebeplerdendir.
Okulumuz dağ başında. Minibüs otobüs vs geçmiyor. Geçerse yarım saatte bir köy minibsü geçiyor okuldan kaçmamız imkansızlaşıyor.
mutlu olmak için neden olmaması
tam da şu
Babamın düşünceleri, Lozan 2023 de bitecekmiş şimdi elimiz ayağımız bağlıymış, yok öyle bir dünya dedim vatan haini dedi bana vay a**** k***** ben böyle ülkenin de böyle zihniyetin de
Hayalleri gerçekleştirmenin çok zor olması...
bizi mutsuz etmesinin tek nedeninin gözümüzde büyütmemiz olduğunu düşündüğüm sebeplerdir.
Çünkü finallerim başladı ve benim notum yok.
Ne zaman atağa kalkacak olsam ya ofsayt oluyor kontra ataktan gol yiyorum
yakın bir arkadaşımla küstüm, haksız olan da benim ama katiyen özür dileyemiyorum. dilemeyi geçtim bir de sanki suçluymuş gibi istemsiz kötü bakışlar atıyorum ona. affet beni bff...
İlla sebep mi gerekiyor? İyi, yazalım. Hayat, yaşamak, düşünmek, insanlar ve olmayan beyinleri vs.