ölüm

Ölüm; canlılar söz konusu olduğunda en yalın anlamıyla, hücrenin, organın veya organizmanın yaşamsal fonksiyonlarını tamamen yitirmesi ya da canlı olma ihtimalinin sona ermesi anlamına gelir. İnsan ilk kez ölümü, bilişsel gelişmeleri dahilinde, muhtemelen yanındaki öldüğünde anlamış, bir daha geri gelmeyeceğini deneyimleyerek kavramıştır. Bununla beraber kendi varlığının farkında olmaya başlamış, dolayısıyla bir gün kendinin de öleceğini düşünmeye başlamıştır. Bu raddeden sonra, hep yaşama ve tüketme isteği olan insanda, ölüme karşı korku başlamıştır. Bu korku ölümü yüceleştirmeyle beraber onu istememeyi beraberinde getirmiş, çözüm olarak ölüme uhrevi bir anlam kazandırmıştır.
Ölümden sonraki hayat fikri, birçok gelişmenin, yeniliğin, bazen de kötü olayların yaşanmasına temel olmuştur. Ölümden sonraki hayatı düşünen Antik Mısır insanı tıp konusunda ilerlemiştir. Diğer yandan günümüzde bu fikrin manipülasyonuyla siyasi çıkarlar söz konusu edilip, katliamlar yapılmaktadır.

Edit: zoruna mı gitti?

insanoğlunun ebedi düşmanıdır, yaşadığımız dünya için bir tedavi olarak gördüğüm ancak insan olduğum için kendime düşman edindiğim aynı zamanda nadir korktuğum gerçeklerden birisidir. üzerine fazla kafa yormak egonu yavaş yavaş yok ederek ne kadar aciz bir varlık olduğunun farkına vardırır. fakat aynı zamanda anlamsız şeylere boşa vakit harcamana engel olur.

Canlılar için İyi veya kötü son

Sanılanın aksine bir başlangıç değil ne yazık ki bir yok oluştur "isminizi hatırlayan son insan öldüğünde hiç doğmamış olacaksınız".

herhangi bir canlının yaşamının tam ve kesin bir biçimde sona ermesi...

Looney Tunes karakteri gibiyim maş. O kadar azraile kafa tutmama rağmen ölemedim bir türlü.

Bugün sabah visittetken yoğun bakımda ölen yaşlı bir kadının içinde bulunduğu durum.
Hemen ardından ise son basamağa gelen açlığım sonucu midemin açlıktan guruldaması ise çok daha garip

"ölüm varken ben yokum, ben varken de ölüm yok, öyleyse neden korkayım?" demiş Epikuros reyiz...

Ölen kişi için her şeyin başlangıcı, kalanlar için de zaman zaman iç acıtacak gerçek.

Geleceği yok ama insan bekliyor işte

ya bu konuda pek çok şey yazabilirim ama sanırım her şey boşa olur. ne bir yaknınızın ölmesi ne de bizim kendi ölümümüz, hiçbir şey düşündüğümüz gibi değil/olmayacak. ilkini yaşadım ve hiçbir şey beklediğim gibi korkunç olmadı. hayat yine devam etti, yine yemeğimi yedim, yine güldüm, yine nefes aldım. giden gittiğiyle kalıyor sadece. ikincisini ise göreceğim, düşününce çok korkuyorum ölümden korkmayacak kadar cesaretli olmayı isterdim ama çok ürpertiyor yalan yok. fakat onun da beklediğim kadar kutsal, edebi, dini ve dramatik olmayacağını tahmin ediyorum. bir yandan da ölmek aşırı huzur veriyor. çok değişik bir şey ama. birer saatli bombayız aslında ve hala korkunç detaylarda boğuluyoruz. konu saptı fakat, hayatını yaşayamadan giden insanlar geliyor aklıma. çok üzgünüm bu konuda