küfürsüz konuşamayan insanlar

Bu başlık altında olur olmadık ithamlarda bulunan yazarlarla bir kahve içmek isterdim. Ne ön yargılıymışsınız arkadaş..

Bizzat benimdir efendim. Küfür bir deşarj mekanizmasıdır. Uçan kuşa küfür ettiğim söylenemez fakat küfür hayatımda olmazsa olmazlardan.

Kendimden örnekleyeyim, kelime haznem dar değildir. Antisosyal değilim,küfürü aynı anda bir samimiyet göstergesi olduğuna inanıyor; küfür sevmeyen insanlarla bağ kurmuyorum. Paragraflara sığdıramadığım hüznü bir "has*ktir ya" ile aktarabiliyorum.

Stres atmak yada yenilenmek için bizi(sizi) küfretmeye iten sistem utansın size bişey olmasın "küfürbaz" yazarlar... genede küfür yerine örneğin spor yada sanat veya ne bileyim çeşitli bedensel/ruhsal aktiviteler yaparak deşarj olmayı denemelisiniz...

Edit: yazım hatası

Şöyle ki
"Anasını satayım" bile zamanında savaş esiri kadınların köle pazarlarında satılmasının sonucu süreçler geçirerek günümüze gelmiştir. Ettiğimiz her küfürün nerden geldiğini düşünecek olursak küfürden vazgeçmeye başlayabiliriz.
Evet o sesi duyuyorum
-abi çok abartıyotsunuz biz bunları düşünerek mi ediyoruz küfürü
Evet bende küfür ediyorum, bende anasını bilmem ne yapayım derken o anki öfkemi sadece belli etmek için kullanıyorum amma ve lakin yapmasak iyi olur.

Küfür etmek doğal bir tepkidir. İnsanı rahatlatır. Güzeldir sövmek aslında. Tabi bazı kriterler yok değil. Yeri var zamanı var mekanı var. Hak edeni var hak etmeyeni var.

İstanbul trafiğinde ki şaklaban ve kasap sürücülere "Sürücü kardeş! Bak kızarım! Hııı senin anneciğinin dest-i izdivacına talip olmam da sana veled-i zina bir kardeş peydahlarım!" veya "validenizle cima edeyim!" demezsiniz. Gayette " koyduğum! Koyarım! Atarım tutarım duvarlara vururum! Kelebekleme tekme yaparım! Altından girer üstünden çıkarım! Nuri alço gibi yanaşırım!" şeklinde fantezi dünyanız yaşadığınız sinir harbiyle gelişir. Medrese veya manastırda yetişmiş gibi düşünmek ya da yorumlamak gereksiz bir hassasiyet olur şahsi fikrime göre.

Hem ne demiş neyzen tevfik;

'bana yar olmayan devr-i devranin,
izzet-i ikramini s*keyim.
yansin ibneler alayı,
su veren itfaiyenin hortumunu s*keyim
ben deli miyim?
mecnun gibi bir am icin cöllere düseyim,
verirse verir, vermezse leyla´yi da s*keyim"

Edit: imla

Konuştukları cümlelerin sonuna nokta niyetine bir küfür konduran insanlardır.

Yapılmasına karşı çıktığım çok ayıp olan şey amk.

benim bu. nedendir bilmem ama arkadaşlarım küfürlerime bayılır. çünkü çok içten küfür ederim. yani küfür ettim mi tam ederim, gediğine oturturum. lügatım çok geniş ve yeni küfürlere açıktır.

'bana şiirlerinde küfür etme diyorlar lan bu kadar o.*** ç.***nu nasıl anlatayım küfürsüz?-can yücel..

Genellikle küçük yaşlarda (11,12,13) ailesinden , arkadaş çevresinden görmüştür. ve bunun havalı olduğunu düşündüğü için kendiside küfür etmeye başlamıştır. sonra bu devamlı yıllarca tekrarlanınca (bkz:#küfürsüz konuşamayan insanlar) kategorisine maalesef girmiştir.

duygularımızı yansıtan kelimeler oldugu için kesinlikle kullanılmadan yapılmaz aq

Türkiyede yaşıyoruz, bi ton bok var ülkede. Bence bu ülkede mazur gorülmeli küfur. Ama bir yere kadar. Herkesin psikolojisi bozuk çünkü.