yeni yeni fark ettiğim bir durum. benim bunu güzel bişey ya da bir güç belirtisi olarak algıladığım bile olmuştur.çoğu strese rağmen sakin kalman,soğuk kanlı davranmam,herkes eğlenirken eğlenmemem,tam üzülcekken buna mı üzülüyosun demem bu böyle uzar.sonuç olarak yapmayın duygularınızı yaşayın hiç bir işe yaramıyor.
duyguları reddetmek
Duygu insanıyız diye çok kaybediyoruz da, en çok hazzı da orda alıyoruz dediğim durum.
Olaylardan,durumlardan,yaşanmışlıklardan geriye anılar dışında bir şey kalmayınca sadece üzülebiliyorsun. O üzülmeyi de saklama ihtiyacı güttüğünde işler sınıra dayanıyor. Her böyle yapışında insanın içinden bir şeyler eksiliyor ve artık duygularınla olamadığını farkedip yoluna devam ediyorsun.
1. Etry (bkz:#45014) katıldığım durum. Önceleri savunma mekanizması olarak güzel, iyi olduğunuzu düşündürür. Mutlu değilsiniz fakat mutlu olmaya ihtiyaç duymuyorsunuz, mutsuz da değilsiniz. Zaman biraz daha ilerledikten sonra kimseyi özlemediğinizi, nefret etmediğinizi yada sevmediğinizi farkedersiniz, sizi güçlü olduğunuza ikna eden bir durumdur. Gerçek tam olarak öyle midir? Bilemiyorum fakat yalnızlaştıran bir duruma evrilmenizi sağlar. varsa hissedin, reddetmeyin.
Genelde duygusuzlukla karıştırılan olay.
İnsanın duygusuz olmasına imkân yoktur. Bizim duygusuz sandıklarımız aslında duygularına "rex, otur!" komutunu öğretebilmiş kişilerdir.
İnsanın duygusuz olmasına imkân yoktur. Bizim duygusuz sandıklarımız aslında duygularına "rex, otur!" komutunu öğretebilmiş kişilerdir.