Olaylardan,durumlardan,yaşanmışlıklardan geriye anılar dışında bir şey kalmayınca sadece üzülebiliyorsun. O üzülmeyi de saklama ihtiyacı güttüğünde işler sınıra dayanıyor. Her böyle yapışında insanın içinden bir şeyler eksiliyor ve artık duygularınla olamadığını farkedip yoluna devam ediyorsun.