çocukken sanıyordum ki

Dünyadaki herkezin aslında npc gibi olduğunu düşünüyordum bi nevi roleplay oyunun içindeymiş gibi ama herkez sadece yaratıcının emirlerini uyguluyor ve kendimi sınanan adem gibi hissediyordum , bide ufakken alaadinin uçan halısını seccade sanıyordum.

televizyonun alt tarafından bakarsam, kadının etek altını görebilirim

yıldızların ölen iyi insanlar olduğuna ve geceleyinde bizi aydınlattığına

Küçükken dinlediğim Dini kitaplar yüzünden Müslüman olanları doğruluk savaşçısı Müslüman olmayanları şeytan gibi bir yaratık sanıyordum. Onların içine Şeytan giriyo bizi ayartmaya çalışıyor felan. (Şuan müslüman değilim)

Ölüler tekrar diriltilmek için gömülüyor.
(Bu ne biçim başlık. Cümlenin sonunu toparlayamadım)

elinde kola tutan oyuncak ayının elindeki kolayı gerçek sanıyordum

Tanrının silindir şeklinde uzun bir yılan gibi gözüktüğünü, bulutların üstünde olduğunu sanıyordum. Evet, kendimden utanmalıyım.

anıt-kabir'i anıtka-bir sanmak ne demekse... kesinlikle benim değil cahil or*spu evladı hocalarımın yanlışıdır.

Uzaylıların bizi izlediğini ve her dediğimizi duyduyunu sanır uzaylılar hakkında kötü konuşmaya korkardım

pişmaniyeler yaşlı kadın saçından yapılıyor sanardım...

Otobuse soldan bakipta kapiyi goremeyince insanlarin hep o otobusun icinde yasadigini sanardim.

Kredi kartının sınırsız olduğu ve para ödemediğimizi sanıyordum hangimiz daha sosyalist tartışmayalım bence :)

annem dedem öldüğünde onun toprağa gömülünce domatese dönüşüp yaşamını o şekilde devam ettirdiğini söylemişti.üzülmemem için söylediğini anlamayıp uzunca bir süre reenkarnasyona inanmıştım

Müslümanlar ve diğer dinlere mezhup insanların arasındaki farkın, müslümanlar ölüme inanıyorlar diğerleri inanmıyorlar sanıyordum ve düşünüp duruyordum onların çevresinde kimse ölmüyor mu, nasıl oluyor da ölüme inanmıyorlar diye. Meğer olay bambaşka boyutlardaymış. Tabi 4 yaşında bir çocuğa dinden bahsedersen böyle saçma düşünceler oluşur. Şimdilerde bıraktım o işleri.

Türkiye'de herkes Atatürk'ü seviyor sanıyordum. :(