Genelde ilk ve kısa süreli tanıştığım insanlar şahsıma bu yakıştırmayı yapabiliyorlar. Ancak bir süre vakit geçirdikten sonra başta öyle olduğumu düşündüklerini, sonrasında yanlış düşündüklerini itiraf ederler.
Bunu şu örnekle daha net açıklayabilirim; Benim ninem doksan küsür yaşında. Kendisi munzurdan, Murat nehrinden, çeşitli derelerden yakaladığımız sazan, Alabalık, yayın vb... Tatlısu balıklarından öte, daha büyük bir balık görmemiştir. Şimdi biri gidip (mesela ben), 'ninecim (bkz:mavi balina) diye bi balık var, 30 metre boyu, 200 ton ağırlığı var' dese, kafasına bastonu yer. Zira dalga geçtiğini sanır. Ne yapsın kadın, görmemiş, okumamış... Nasıl inansın...
Normal insanlar da genelde kendi standartlarında insanlarla etkileşimde olduklarından, ben kadarları ile tanışmak, ilk başta inanılması güç bir gerçeklik oluşturuyor. Bir insanın hem bu kadar zeki, hem bu kadar içerik sahibi, hem bu kadar nazik, hem de bu kadar yakışıklı olabilmesi, gerçekten şıp diye kabullenilecek bir durum olmuyor. Kendilerini anlıyorum.
Ancak unutulmamalı ki allah bazılarımızı yaratırken diğer tanrılardan yardım alır.
zekasını antik yunan tanrılarından, tipini thordan, nezaketini tao dan tüyolar alarak inşaa eder.
Velhasıl; ekip çalışması ürünüyüm. Herkese nasip olmaz
