kimsenin öldüğü yok yaşadığı da, herkes biraz var o kadar

Bu dünyaya bir sıfatla gelip, o sıfatı sürdürmek ve çeşitlendirmekle koşullanıyoruz. Bu sıfat bir din, bir soy isim belki de bir millettir. Fakat biz bunları sevmeye değil şekillendirmeye programlandırılmış gibiyiz. Tıpkı bir makine gibi. Belki arada bir işin içine duygu, düşünce katıp "biraz insan" olabiliyoruz ama çoğunlukla böyle büyütülmemiş ve bu öğretilmemiş bir makine olarak eninde sonunda fabrika ayarlarımıza geri dönüyoruz. Ne tam olarak yaşıyoruz ne de ölüyoruz. Sadece bozuluyoruz biz ve arada sırada nefes alabiliyoruz. Sadece arada sırada bir canlılık belirtisi veriyoruz ve biraz daha varolmaya çalışıyoruz.