incir

İlyas yalçıntaş'ın seslendirdiği duygusal şarkı.

İzmir'de yemiş deniyor bu meyveye.

Sütü, küçük çocuklar için dencırıs olan meyve.
Küçükken, köyde incir ağaçlarına çıkar oynardık falan. Bir aksam sütü kolumuza bulaşmıştı kuzenimle beraber. Baya bir yanmıştı. Bildiğin su topladı, kocaman kocaman şişti, kabarcık haline geldi, rengi değişti ve büzüştü. Komple kollarımız o haldeydi. Resmen travma. Bir de köy halkının,"gece incir ağacında oyun olmaz, çarpılmış bu çocuklar" söylemleri üzerine psilolojimiz alt üst olmuştu. Zaten o zamanlardan beridir süre gelen bir cin korkusu var. Büyüdükçe kademeli olarak azaldı tabii ki, ateist olduktan sonra da baya azaldı ama olmadığından emin olduğum birşeyden hala az da olsa korkarım. Küçüklükten gelen bir korku işte, ne kadar yenebilirsin ki.
Merak edenler için, çok çok az belli belirsiz iz kalmış gibi sanki birkaç küçük nokta şeklinde.

Hicbir türlüsünü sevmem. İçim bir garip oluyor yiyince.

40 yıl yemesem yine bir kere aklıma gelmeyecek meyve. Kurusu bir nebze de yaşı çok çirkin.