biyolojik terimler açısından konuşmak gerekirse insan yaşantısında sosyal ilişkilerinde en büyük rolü oynayan sevgi, nefret, aşk gibi unsurların çoğu hormonların çevresel etmenlerle etkileşime geçmesi sonucu gerçekleşir. Burada kalp diye ifade edilen olgunun da insan vicdanı olduğunu temel alırsak her şey hormonal bazda yeterince basite indirgenebilir.
Yani gerekli takviyeyle bir sultan papağanına aşık olabilir, hatta bir kümülüs bulutuna karşı kan davası güdebilirsiniz. Vicdan da sinir sistemi gibi kodlanabilecek şekilde dışarıdan müdahaleye açık bir sistemdir. Tıpkı genetik kodlar, insan genomu gibi.
Lakin tüm bunlara rağmen hayatın olağan akışına böylesi suni müdahalelerde bulunmak pek de etik sayılmaz kanımca. Çünkü insanı benliğine oturtan şey çektiği acı, edindiği deneyimdir. Varlık hissinin temeli budur.
Bir sonuca bağlamak gerekirse değer yargıları ekseriyetle hislerin daima önüne geçer, çoğu zaman da vicdanla çatışır. Gel gelelim bu durum da hayatınıza etki edecek olan ahlak tanımının sizdeki yeriyle alakalıdır. Vicdan mantığı bükmesi sayesinde varlığını sürdürür. İyi akşamlar.