"yeniolgucu" veya "neopozitivist" denilen, felsefenin asıl işinin dil olduğunu savunan düşünürlerin savunduğu bir durum.
onlara göre, eğer dilden bir kelimeyi atarsak ve bir daha asla kullanmazsak, o varlık da zamanla yok olacaktır, düşüncesi bulunmaktadır.
örneğin "taciz" veya "kitaplık" kelimelerini dilden çıkarırsak, zamanla eylemleri de yok olacaktır.
tabii, felsefeyi bu şekilde dilbilgisinin dar kalıpları içine hapsetmek, felsefenin son bulmasına neden olacaktır dersek yanlış olmaz. haliyle bunun yalnızca kuram üzerinde kalması daha olasıdır.
hatta bunun tam tersinin daha olası olduğunu düşünüyorum. yani kullanılmayan bir nesnenin veya olgunun zaman içinde kelime olarak da yok olması daha doğal bir durum. örneğin bugün unutulmaya neredeyse yüz tutmuş "saban"ın, zamanla hiç kullanılmayarak kelime olarak da unutulması daha mümkündür.