bu evren martin'le beraber ölecek ya, bundan daha üzücü bir şey yok. keşke ya daha genç olsaydı ya da tolkien gibi mirasını devam ettirecek bir çocuğu olsaydı.
george r. r. martin'e çok büyük saygı duyuyorum. tam bir deha, muazzam bir hayal gücü. okuduğum her satırda dalıp gidiyorum. seriyi bitireli 2 sene oluyor, ve en son geçen sene yoğun bir şekilde ilgilendim seriyle. 1 sene boyunca pek ilgilenmedim ve unuttuğum noktalar oldu. seriye tekrar başladım. ilk okumama göre yavaş bitireceğim ama olsun. eminim ki bu seriyi 10. okuyuşumda bile zevk alacağım ve fark etmediğim detaylar keşfedeceğim. adam kendi dünyasının detaylarını her bölümde ince ince dokuyor.
eddard'ı okurken kendinizi bir anda tehlikeli topraklarda yürüyen bir adam gibi hissediyorsunuz, catelyn'i okurken bir annenin bütün yaşayabileceği bütün duygulara ortak oluyorsunuz, robb'un kısımlarında kendinizi çok onurlu biri gibi hissederken; cersei'ye geçtiğinizde tam bir villian ruh haline bürünüyorsunuz. yani kısaca, en sevmediğiniz karakterde dahi onun gibi düşünüyor, onun gibi hareket ediyorsunuz. tam anlamıyla şaheser.
sen çok yaşa aynalı martinim, yaşa da ölmeden bitir şu seriyi. ama yine de birkaç lafım var sana: yazdığın serinin dizisi kitaplarından önden gidiyor ya, bu aşağılık sana yeter.
buz ve ateşin şarkısı
daha isminden esas savaşın akgezenler(ölüler) ve ejderhaları kullanacak olan normal insanlar(yaşayanlar) arasında olacağını anlaştıran taht oyunları kitap serisi. Şu aile imiş bu hane imiş kim kime ne etmiş mık mık, cık cık hikâye yani esasında.