1929 Dünya Ekonomik Buhranı ile birlikte dünya da ekonomi politikalarında müdahaleci ve içe kapanık politikalar ön plana çıkmaya başlamıştır.
Bu müdahaleci politikalar kapsamında;
altın ve döviz rezervleri üzerindeki denetimler arttırırmış,
rekabetçi devalüasyonlar gerçekleştirilmiş,
ülkeler kendi pazarlarını dış rekabetten korumak amacıyla gümrük tarifelerini yükseltmiş ve ithalata sınırlamalar getirilmiştir.
Uygulamaya konulan bu politikalar daha İkinci Dünya Savaşı bitmeden; döviz kurlarında istikrarın sağlanması, dünya ticaretinin serbestleştirilmesi ve uluslararası rezerv sorununa çözüm bulunması amacıyla yeni bir uluslararası para sisteminin kurulması gereksinimini gündeme getirmiştir.
Bu amaçla 1-22 Temmuz 1944 tarihleri arasında ABD'nin New Hampshire eyaletinin Bretton Woods kasabasında 44 ülkenin katılımıyla toplanan konferansta yeni uluslararası para sisteminin yapısı ve işleyişinin temelleri atılarak Uluslararası Para Fonu (IMF) ve Dünya Bankası'nın (DB) kurulmasına karar verilmiştir.
Kurulan bu yeni uluslararası para sistemi ya da Bretton Woods Sistemi - Altın Kambiyo Standardı olarak da adlandırılmaktadır.
Yeni para sisteminin temeli, ABD'nin belirgin üstünlüğüne ve dünya altın stoklarının çoğunluğunu elinde bulundurmasına bağlı olarak, uluslararası işlemlerde ABD dolarının kullanılmasına, ancak doların belli bir oran üzerinden altına dönüştürülebilir olmasına dayanmaktaydı
Geçen süre içerisinde Almanya ve Japonya başta olmak üzere diğer kapitalist güçlerin ciddi bir sınai büyüme gerçekleştirmeleri ABD doları karşısında Alman Mark'ı ve Japon Yen'inin güçlü iki para olarak çıkmasına neden olmuş ve Soğuk Savaş nedeniyle ABD'nin hızla artan askeri harcamaları ve dış açıkları, Bretton Woods Sistemi'ni kısa bir süre sonra krize sokmuştur
1973 yılı itibariyle Bretton Woods Sistemi tamamen çökmüştür