insanın kendi zihniyle başbaşa kalması

justblond
bu durumun iki farklı sonucu vardır
birincisi; kendi zihninde olayları tartar, kendini motive eder ve kendi yaptıklarını analiz edersin. sana bir takım yararları olur.
ikincisi; kafanı çok karıştıracak düşüncelerle zihnini esir edersin ve çıkış yolu bulamazsın. bu da psikolojik bir çöküntüye neden olur.
caravaggio
Genelde zihin acımasız davranır ve sürekli eleştiri halinde olur. Yapılan bir hata yada utanılan bir durumdan sonra altbenlik ile bir olur kişiyi hırpalamaya başlar.

halbuki gündelik hayatın içinde kimsenin umurunda olmadığını ve herkesin kendisi odaklı yaşadığını anlasa rahatlayacaktır.
anne boleyn
delirmeme sebep olacak şey budur. hiç susmaz, hep sıkıştırır, hep üstüme gelir, düşünmeden bir saniye bile geçiremem. yorulduğumdan intihar bile etmeyi düşündüğüm olmuştu, neyse ki artık biraz daha sakiniz.

ama belirtmeliyim ki, her zaman zihnim, insanlardan daha acımasız oldu.
deayri
Eskilerden karaladıgim bi şeyler. Başlığı gorunce aklıma geldi.Uzun bir hastalık dönemi gecirdim ben bu olay yüzünden. Umarım anlatabilmişimdir kendimi


İç sesini susturmaya çalışıyorum. Ne kadar beceriksiz oldugumu tekrar ediyor beynim Antideprasanlarima bakiyorum sonra aynaya. Bu çok trajik bir sahne defter. Calmayan telefonumun olmayan sesi, her sabah sevdigim o kahverengi sokak kopegi bile sustu şimdi . Ama siktiğimin zihni susmuyor . Neden varsın diyor bana Ne beceriyorsun kimin hayatında ne oldun neleri değiştirdin? Düzende tüketici bir sülük olmak hariç ne yaptın? 600 liralık kiralık evinde 10 liralık sigaranla tek başına yapamadigin pişen yemekle yasiyor musun gerçekten? Küfür ediyorum. Başka bir şey çıkmadı zaten ağzımdan bir kaç gundur
Sikeyim yemek yapmayı bile beceremiyorum.

Olay yemek değil ben de o içimdeki p*ç ses de biliyor. Neden sorusu. İnsanlığı, teknolojiyı bilimi her şeyi bu bu seviyeye getiren bu soru benim içimi curutuyor. Neden sorusunda ziyade o bildiğim sonuç. "Çünkü ... " işte o üç nokta. Şişmanim, çalışmadım , korktum, çirkinim, aptalım. İşte bu kısım. Kendime hesap veremeyen bir aptal olduğumu hatırlıyorum tekrar. Tekel yolu gözüküyor bana yine içindeki ses de bu bulutlu gecede son sözlerini fısıldıyor "sarhoş ol ,dünyan yalandan güzelleşsin şimdilik. Gerçeklere dönünce gorusuruz"

Siktigimin sesini her gün duyuyorum. Gerçekler çok çirkin.


Kendini sevmek en guzeli dostlar. Doktorum hep derdi kendini annenin seni sevdigi gibi sev diye. Ruh sagligi en buyuk varlik.
.