ilk defa aşık olunan an

önceden kızla sözleşip, saat akşam 10'a doğru parkta buluşmuşsun. henüz tanışma, tanıma aşamasındasın. tabii ki ilk sohbet konularından birisi müzik zevki. dinlediğin müzikle ilgili derin bir sohbete dalar, sonra telefonundan playlistini dinleterek göstermek için şarkıları bir bir açmaya başlarsın.

tam o sırada yatsı ezanı okunmaya başlar. müzik çalmaya devam ediyordur. onun siyasi görüşünü az biraz anlayabilmek için, ezan okunurken müzik çalmasına ne tepki verecek diye heyecanla beklemeye başlarsın... ve sonra, bir anda, şu mükemmel cümle dökülür onun ağzından:

"sesini biraz daha açabilir misin, duyulmuyor.."

Doğduğumuz an.
Edit: yanlışlıkla ebesine aşık olan yoktur heralde.

Başkasına oldu mu bilmiyorum ama aşık olunan kişiyi daha önceden tanıyormuş gibi hissettiğim andır benim için. Sanki biraz daha düşünsem biraz daha baksam o güzel gözlerine hatırlayacakmışım gibi. Sanki beraber bir ömür geçirmişiz de ölmeden önce onu ilk kez gördüğüm ana dönmüşüm gibi.

2 Kasım 2014.Fenerbahçe'nin maçı var.Kadıköy dershaneler sokağını bilen bilir.Hep bir kalabalık hakimdir.Sokağın sonunda da Hasretinle Yandı Gönlüm çalıyor.Hiç tipim olmayan bir çocuk vardı karşı sınıfta.Arkadaşım sana bakıyor falan derdi.Tipim değil,odunsu deyip geçiştirirdim.Neyse yağmur yağıyor şarkı çalıyor falan arkadaşımda bir şey anlatıyor ama dinlemiyorum.Yürüyoruz.İstiklal kafenin tam karşısında arkadaşlarıyla duruyormuş.Kafamı o tarafa istemsizce çevirdim ve göz göze geldik.Filmlerde olur ya hani,zaman durur,insanlar yavaşlar,yağmur damlaları resmen havada durdu e bir de üstüne şarkı.
Aşık olmak bir defaya mahsustur bence.Ben onu 17'imde yaşadım.

o an bir daha nefes almayıp ölseydim dediğim andır.