sapereaude

Friedrich Nietzsche'nin ünlü bir sözüdür. "God is dead, and we have killed him.","Tanri öldu, ve onu biz öldürdük."

"En büyük mutsuzluk, sevilmemiş olmak değil, Sevmemektir.."

Albert Camus

Beautiful* diye yazilir.

Düşünmek gerçekten de acı vericidir. Çünkü farkındalık yaratır ve şüpheye yol açar. Düşünmek insana bir yük gibi görünür. Bu yüzden; insanların çok büyük bir bölümü düşünmekten kaçmak için, kendilerini bir ideoloji veya inançla hipnotize ederler.

Buradaki türklerin 75%i Erdogani sevdigini bilip her yerde kendi siyasi yönelimini söyleyememek.

Normal bir demokraside üç bagimsiz bölüm vardir; Trias Politica. Uygulayan(Cumhurbaskani), Yargi ve Meclis.

Simdi siz bir ülke düsünün, ilk üniter parlementer cumhuriyetlerden biri, sene olmus 2017 bu Trias Politica'nin komple bir adama geçmesini referanduma götürüyor ve bunun üzerinden utanmadan propaganda yapabiliyor. Düsünsenize, bütün ülke'nin iradesini ele geçirmek istiyorum, ve bunun için seçim hazirlayip bunu savunabiliyorum. 16 nisan seçimi, Türkiyenin güney dogu sorunu olmadigini ama iç anadolu sorunu oldugunun ispatidir.

Öncelikle etnisite ve irk denen sey'in nereden geldigini ögrenmemiz lazim. 11,000 MÖ insanlar avciligi ve toplayiciligi biraktiklarinda kabileler olusturmaya baslamis, ve sehirler var olmaya baslamis. Bu farkli topluluklardan olusan kabilelere ad ve ünvan verilir. Suryani, Türk, cermen vs. Bu kabile adlari binlerce sene sonra bir ´irk´ olarak tanimlanir. Insanlar aslen basit bir kabile adi olan bu ´irk´ veya ´etnisite´ için savaslar baslatir, irkçilik yapar ve insanlari katleder. Binlerce sene evvel basit bir kabile adi olan bu ´irk´lari yüceltmek için hayatini adamis insanlar var. Bu her sey de sistemin bize dogustan uyguladigi endoktrinasyondur. Medya, çevre, aile, sembolikler vs.vs. Insanlar, insan fenotipleri cografi farkindaliklar uzerinden olustugunu bilmiyor. Aslinda bu kadar basittir her sey. Çünkü etnik milliyetçilik olmadan, diktalar, halki savasa sürükleyemez ve onlar için gozunu kirpmadan savasmalarini bekleyemez.

Hepimiz birbirimizi sevsek ne güzel olurdu.

Sahi, hayat dedigimiz sey nedir? Hayata geldiginde, sirf annesinin ve babasinin egolarini tatmin etmen için büyüdügünü henüz anlamadigi için, onlarin dediklerini ve söylediklerini yapar insanevladi. Evladim git doktor ol, git avukat ol, bunlar dogru, bunlar yanlis, bunlara inan ve bunlara inanma. Insanevladi post-modern devirde dogdugu günden itibaren zihnen endoktrine edilir, ailesi tarafindan ve çevresi tarafindan. Egitim sisteminden ögrendigimiz seyler, bilinmis seylerdir, insanevladina yeni seyler degil, sisteme uygun seyler endoktrine edilir. Sirf, hayatta bir mevkiye gelmek için, 'sevdigi' meslegi yapmak için. Insanevladi daima kendini kandirarak yasar, bir ilüzyon içerisinde yasar, her zaman kendine yeni amaçlar baglar. Hayati amaç'tan ibaret'tir. Amaci olmayan, hayat'tan sikilmis insan ya intihar eder, ya kafayi yer ve bunu depresyon olarak adlandirir. Bu çogu amaç, sirf toplum içinde iyi gözükmek içindir. Insanevladi, kendi egosunu tatmin etmek için iyi bir yere varmak ister. Sahi, dusunsenize, dünya'da seninle yarisacak kimse olmasaydi, bu amaçlari kendine baglarmiydin? Sonra meslek sahibi olacak, çalisacak, 'sansliysa' çoluk çoçugu olur ve hayatini sürdürüp gider, yaslanip maas baglarlar, sonra da ölümü bekler. Neden bu dünyaya geldigini dahi anlamayan insan evladi, geldigi günden itibaren bir amaca baglandirilir, o amaç'in aslinda bir hiç ugruna oldugunu anlamaz veyahut unutur. Bir ilüzyon içerisinde yasamaya baslar. Ölüm'ün var oldugunu, ve ondan sonra, sadece karanlik var oldugunu bilmez veyahut unutur.