normal şartlarda gayet mantıklı bir insanımdır. yoğun duygular hissettiğim zaman ise duygulara göre hareket etmek gibi lanet olası bir huyum var. sinirliyken o an ne istiyorsam onu yaparım, aşık iken neye inanmak istiyorsam ona inanırım.
adam sana aşık değildir ama seni elde edene kadar aşık gibi hareket etmiştir, kusura bakmayın kapında köpek olmuştur ama elde edince değişmiştir, aldatmıştır, eski ilgiyi göstermez olmuştur. anlayacağınız "sevmiyor ulan beni" diyebileceğiniz ne varsa yapmıştır. bu ihtimal pardon " egoya sindirilemeyen gerçek" hep aklınıza geliyordur lakin siz ufacık da olsa yaptığı güzellikleri görmeye çalışıp "seviyor beni yha ne sevmemesi" moduna bağlamaya çalışırsınız, en sonunda başarırsınız.
evet bu çocuk beni hiç terk etmedi ama her ayrıldığım zaman başka kızlara gitti, aldattı mı diye sorarsanız evet aldatmıştır da, hatta aldattı lan. sonuçta ayrıldığımızda başka kızlara koşuyordu. okulumdaki kızları ayarlayıp, çıkışa gelip gözümün önünde kızın elini falan tutuyordu, bana bakarak sarılıyordu, öpüyordu falan. ama tabii "beni kıskandırmak için yapıyor çünkü seviyor" moduna bağlayıp züğürt tesellisi yapıyordum o zamanlar.
sevmiyordu kardeşim, sevmiyordu.
seven adam sevdiğini üzmez, sevdiğini aldatmaz, onun için dağları deler, kendini feda eder gene de sevdiğinin gözünün içine baka baka ona acı çektirmez.
narsist adam ise kimseyi sevmez.
işte bu adam böyle biriydi.
adam dedim pardon.
işte bu yüzden birine bağlandıysanız, az buçuk seviyorsanız bile kalp mantığı devre dışı bırakır. inanmak istediklerinize inandırır. siz gerçekleri ona karşı duygularınızı yitirdiğinizde anlarsınız ancak.
ne demiş gülşen:
"yalanlar çok güzel, gerçekler çok çirkin. Çünkü her yalanda sen benimsin gerçekte ellerin"
edit: bir de beni tehdit etmişti. "eğer bir daha benden ayrılırsan en yakın arkadaşınla beni birlikte görmeye katlanırsın" diye. heh işte ben bu herife "beni seviyor" diyordum.
işte bu yüzden birine karşı bir şeyler hissettiğinizde kalp beyinden üstün duruma geliyor.