ben.
doluyum çünkü çok şey var. dökmek istediğim, ama dökmeye çekindiğim. yadırganacağını düşündüğüm için söylemeyip içime attığım. kırıldığım çok şey var, tolere etmeye çalıştıgım ama işe yaramayan çooook şey var. birinden yardım istemek çaresizlik değildir; birine bir derdim var, yardım et diyemeyecek kadar çaresizim ben. anlatmaya karar versem bile, nereden başlasam diye düşünüp, hiçbir yerden tutamayıp, doğru kelimeleri seçemeyip anlatamadığım, beni yiyip bitiren, beni bok yere ağlatan...
kendi kendime çözebilirim diye düşündüğüm için başladı tüm bunlar. bi kere anlatmadım, alıştım anlatmamaya, alıştım susmaya. alıştım dışarıdan gamsız gözükmeye. dilim el vermiyor, elim gitmiyor bir şeyleri konuşup anlatmaya. bu içimdeki her ne ise, benim bile kendime itiraf edemediğim şeyler de var içinde. en çok korktuğum da bunlarla bir gün başa çıkamazsam düşüncesi. yalnızlığı sevsem bile, gün gelir? ya kaldıramazsam?
sikko
kaldıramazsan kaldırılar gülüm dediğimde yüzüne bir tebessüm kondurmayı çok isterdim. ama tahminimce konmayacak. allah yardımcın olsun. anlatırsan dinleriz biz, sıkıntı yok.
betaxx
Seni o kadar iyi anlıyorum ki...
lea
iyi bir dinleyiciyimdir, ve yardımcı olabilmeyi çok isterdim! ama, zaten anlatsanız da cevap atamam henüz yazar olmadığım için! ayrıca, eklemeden geçemeyeceğim; eğer çevrenizde bu durumu bir kişiye bile yadırganacağınızı düşündüğünüz için anlatamıyorsanız, o çevreden kopun!
betaxx
Haklısın ama pek kolay olmuyor ya da ben yapamıyorum o dediğini