filmlerde sık sık rastladığımız acı gerçek.
bir film yapılır ve inanılmaz bir tepkiyle karşılanır. müthiş olumlu yorumlar ve inanılmaz para kazandırır. marka haline gelir bu film. oyuncuların önü açılır, yönetmen ve yapımcı prlarını tavan yaptırır. film tam bir efsane olur. bloglarda ve sözlüklerde başlıkları atılır. kimi zaman çok beklemeden 2. film duyurulur ve yine inanılmaz bir beklenti içine girmemiz sağlanır. kesin sinemada izlemeliyizdir böyle bir filmin devamını. ama...
ikinci film tam bir hayal kırıklığı olur. ne oyunculuklar ilki kadar kalitelidir, ne senaryo ilki kadar özgündür ne de yönetmen ilk film kadar üstüne düşmüştür. tam bir fiyaskodur. hayal kırıklığının kelime anlamıdır. yine güzel olan bir şey sonradan bozulmuştur.
bir diğer örnekte insanlar ve ilişkiler hakkında. şöyle ki;
şimdi diyelim bir eşle beraberlik içerisine girdik ve her şey inanılmaz iyi gidiyor. birbirimize saygılı, sevgili, her konuda ılımlı, birbirimizin sözünü dinleyen, yalan söylemeyen ütopik bir iliişki yaşıyoruz. bu ne kadar sürebilir böyle? mümkün müdür? kesinlikle değil. ne olursa olsun bir yerde patlak verir ve zaman aşımına uğrar. çok görüşülüyorsa sıkılınır, az görüşülüyorsa güvensizlik başlar. oldu ki o zamana kadar dürüst davranıldı, ufak yalanlar başlar ve bu yalanlar ''merve'ler de kalmak'' seviyesine kadar gider. her şeyin bir son kullanma tarihi vardır. her güzelliğin, her yaşamın, her evrenin ve her mutluluğun...
tamam o kadar demoralize olmayın. sadece güzel şeylerin değil, kötü şeylerin de sonu vardır. her yalanın, her aldatmanın, her sıçıp batırmanın, her kötülüğün yine sonu gelip güzel şeylerin başlayacağı bir zaman gelecektir. buna da karma denir.
edit: imla