ulusalcı çoğunluğun bu noktayı kaçıracağına eminim lakin, bu cinayetin "uzun vadede" sorumlusu, 80'lerden beri ordusuyla kürt halkının yüzlerce senelik yerleşim yerlerini yok ederek, ırkçılığı körükleyip halkları birbirine kırdırarak kürt gençlerinin eline silah almasına yol açan türk burjuva devletidir.
sivil ölümlerin sorumlularını başka yerde aramayın. sınıfsal düşünün.
ama zamanında başka neye üzüldüm biliyor musun? ben diyarbakıra ilk gittiğimde 2015'te, 7 haziran seçimlerinden hemen sonra gitmiştim. orada hdp'nin aldığı %13 oy ve akp'nin mecliste düştüğü durum nedeniyle inanılmaz mutlu olmuş bir halk karşıladı. her yerde kürtçe müzikler çalıyordu, insanlar çok neşeliydi, şehrin harika yapısı ve doğal güzelliğine hiçbir zarar gelmemişti, ve en önemlisi "türküm" diyince halkın sana karşı davranışları değişmiyordu. güzel bahçeli, yine kürtçe şarkılar çalan bir kafede çay falan içtim. diyarbakırdan birkaç gün sonra mutlu mesut bir şekilde ayrıldım.
sonra savaş başladı. savaş öyle ani, sert bir biçimde başladı ki kimse ne olduğunu, nasıl olduğunu anlayamadı. akp, güçlenen kürt muhalefetini politik yollarla kolay kolay sindiremeyeceğini fark etmişti, bu yüzden en etkili, en kolay, en kısa ve en vahşi yönteme başvurmaya karar vermişti: şiddet. her yere zırhlı araçlarla, özel harekat askerleriyle girmeye, ortalığı yakıp yıkmaya, sivilleri öldürmeye ve sürgüne zorlamaya başladılar. tahir elçi'nin önünde öldürüldüğü dört ayaklı bir minare vardı, muhtemelen hatırlıyorsunuzdur.. çoğu kişi bilmez ama 7 haziran seçimlerinden sonra o minarenin önüne deniz gezmiş, mahir çayan, ibrahim kaypakkaya, ahmet kaya gibi devrimci kişilerin halılarla yapılmış portrelerini asmışlardı.
2016 senesinde, doğuda sivil savaş başladıktan sonra, diyarbakıra tekrar gittim. içim tanıdığım kişilerin çoğunun ölmüş olması endişesiyle doluydu. daha şehrin merkezine giderken, bindiğim taksideki yaşlı bıyıklı amcanın yıkıntıların önünden geçerken "bu nasıl bir şey ya? 90'larda böylesini yaşamadık biz. hepimizi öldürdüler.." demesiyle endişelerimin gerçek olduğu da kesinleşti. "şehrin merkezi" denen yere vardığımızda, eski devrimcilerin portrelerini göremedim. dört ayaklı minareyi göremedim. hepsini yıkmışlardı. kürtçe şarkılar çalan o kafenin bahçesi yoktu, ve müzik niyetine sadece yavuz bingöl ve mahsun kırmızıgül çalıyordu.
ben elbette bugün bu öğretmenin ölümüne çok üzüldüm, kalpsiz biri değilim.. ama asla tek taraflı düşünmedim, asla "ölen sivil benim tarafımdansa üzüleyim, karşı taraftan yüzlercesi de ölse bir şey fark etmez" gibi bir düşünce yapım olmadı. işte bu yüzden de ulusalcı değilim.
Bu arada ben de batmanda yaşıyorum el bebek gül bebek büyümedim
Olan onca şeye rağmen hala pkk adlı terör örgütünü devlet saldırılarına karşı masum halk ayaklanması olarak gören veya böyle bie olayda bile haklısınız pkk suçludur diyemiyen insanları gördükçe çıldırıyorum