Yani aşk mı, ruh hastalığı mı siz karar verin;
Okulda bir şey var -insan diyemiyorum kendisine-, kendisi neredeyse akranım olur. Ben yavrum saf çocuk, sıkıldıkça bununla sohbet ediyorum, öğle yemeğine gideceğim zaman davet ediyorum -öğle yemeği de çiğ köfte- falan. Bir gün okula anne ve babam geldiler, beni almaya. Okul çıkışı olduğu için bu şey de çıktı kapıdan. En insani duygularımla bak bunlar ailem, bakın bu da iş arkadaşım dedim.
Bakın şimdi vizyonsuzluğa;
Bu şey, diğer hocalara "franz'ın ailesi beni görmeye geldi" şeklinde bir laf etmiş.
Bunu yapan bir üniversite mezunu.
Dahası, bir öğretmen(!).
Ben hayatımda çok mal tanıdım, fakat böylesini ilk defa tanıyorum.