okumakta olduğum "gecenin atları" adlı (bkz:ali teoman) kitabında bu konuda şöyle diyor:
"benim ilgi alanım latincedir. latinceyle kıyasladığımda, hani nasıl denir, biraz harcıâlem, kaba ve zıpır, dolayısıyla da bayağı bulurum modern dilleri. hiçbirinde latincenin o ağırbaşlı ve kunt soyluluğu yoktur. masif bir taş yapı gibidir eski diller: dayanıklı, güvenilir, kıpırtısız... ağzınızdan çıkan sözcüğün kaypak bir çiftanlamlılığın sinsi tuzaklarına düşmeyeceğine emin olarak, göğsünüzü gere gere konuşabilirsiniz. aşırı yorum tehlikesi de yoktur, çünkü olası bütün yorumlar önceden birilerince yapılmış, titizlikle kayda geçirilmiş ve listelenmiştir; belirsiz ufuklara yelken açan maceraperest bir gemi değildir her sözcük. tek yapmanız gereken belleğinizdeki listeden aradığınız kavramın karşılığı olan sözcüğü çekip çıkarmak ve kullanmaktır. bunu uyguladığınız anda karşınızdaki de aynı sistemi kullanıyorsa eğer, yanlış anlaşılma riskiniz sıfırdır. bu yüzden bilim ve felsefe için en uygun dilin latince olduğunu düşünürüm."