"dedim ki kardeşim nerede, kardeşim şöyle diz çökmüş önünü o tarafa dönmüş. sandığın kilidi, nüfus kağıdı, yeleğin cebiyle beraber yerdeydi. ben sandım ki sağdır. meğer ortadan biçmişler, gövdesi olduğu gibi yere dikilmiş. zannedersin ki sağdır. neyse ellemedim. gideyim evden insanları getireyim de cesetleri kaldırayım dedim. ardından başka insanlar gitti. onları da xec'te kırdılar. biz artık gitmeye cesaret edemedik. cesetler dağda kaldı. bu evler kadar ceset yığmışlardı üstüste, bu evler kadar! sarı saçlı çıplak bir çocuğu ölü yığınının tepesine dikmişlerdi. dağ meltemi vurdukça çocuğun sarı saçlarını bir tarafa doğru dalgalandırıyordu. gavur bile halimize ağlardı... gavur, gavur..."
" 'tutun, itoğlu itler kaçtı!' deyince tepenin öbür yüzüne kaçtım. ellerine geçmedim kaçarken ateşin içine girdim. katırın ağzını bağladım ses çıkarmasın diye. katırı yüklemek üzereyken... annem hasta ve yaşlıydı. çocukların biri önünde biri ardındaydı. tam kaçarken... laçinlerden yedi kişiyi yanımızda öldürdüler. kadının biri beş yaşındaki çocuğunu suya attı, elleriyle bastırıp boğdu. boğdu çünkü bağırıp ağladığı için askerler peşimizden gelecekti."
Dersim katliamı belgeselinden