yanlış zamanda yanlış yerde doğmanın cefasını çekiyorlar.
ekonomik bir alet oldular. politik alet olmasalar bari.
yüzde 90ımız suriyelilerin suriye'ye gitmesinden yana ama politikacılardan çıt çıkmıyor.
kapalı bir topluluk. ne yapacakları belli olmaz. yarın bir gün muhalefete karşı kışkırtılmayacaklarının garantisi yok.
yarın bir politik krizolsa ya t*ayyip bizi kurtardı diyecekler ondan yana duracaklar ya da cihatçı organizasyonlara katılacaklar. çünkü senle başka bir ilişkisi yok ve olması çok zor. o kapalı topluluğa ancak dışarıdan bir şeyler verebilirsin. yol göstermeye çalışabilirsin ama kaynaşamazsın. en fazla arapça bir web sitesi kurar, stiker olarak reklamını eder, kendi cihatçı olmayan ideolojini tanıtabilirsin.
kısacası, suriye'ye geri gönderilmelerinden yana çaba sarfetmek lazım. (ama bu adamlara peşinen yapıştırılan ''hain, terörist, ışidçi'' vb yaftalara, ''savaşmadı vatanını bırakığ kaçtı'' zihniyetine de karşıyım.)
ana akım milliyetçilik bir şey diyemiyor. mesela bir türk pegida'sı kuramıyor.
solcular ise suskunluk yemini etti. konuşanlar ise olaya klasik solcu kalıplarla bakıyorlar. genel ''şovenizmle mücadele'' adı altında gönderilmelerine karşılar, onları örgütleyebileceklerini sanıyorlar ama''gel kardeş olalım demekle'' suriyeliler kardeşiniz olmuyorlar, olmayacaklar. sen onun yaşadığı zulmü yaşamamışsın. sen onu kendi davana davet etsen de o senle alay edecektir.