hiç bir derdi tasası sıkıntısı olmayan, yangınsız insanı bile yolda durdurup ateş edebilecek bir ilhan irem şarkısıdır. büyük ateşler içinde dinlersiniz şarkıyı ve bu yaptığınız mantıksız olay size yaşamınızın en büyük mantığı gibi gelebilir. bu çok garip bir evrenden gelen şarkı size mermi atmayı bırakıp gittiğinde ardından koşar ve sizi tekrar yakması için yalvarabilirsiniz. böyle bir kafa yaşatır insana.
şarkının iki versyonu vardır. 1989 yılında ilk çıkan hali de çok iyidir. fakat ustamızın 2000 yılında çıkarttığı bezginin gizli mektupları isimli kasedindeki halini dinlerken eşsiz bir müzikal, harmonik ırmakta hissine kapılırsınız. ud nereden çalıyor, kanunun ne zaman girdi, bu nasıl güzel bir elektro gitardır düşünceleri eşliğinde mermileri körlemecesine yemeye devam edersiniz.
şarkının sonundaki ilahimsi uhreviyata ve cehennemden gelen sese dikkat.
giderken bıraktığım
asmalar üzüm olmuş
yerlerde bütün kollar
bütün bağlar bozulmuş
ben mi geç kaldım?
yoksa mevsimler mi soğumuş?
görmeyeli buralara
olanlar olmuş...
kalsaydın
yokluğunla yokolmazdı
bu şehir…
kaçmakla mutluluklar
bulunmuyor bunu bil…
yaprak kıpırdamıyor
yüreğim öyle susmuş
sana… bana… sevgimize…
olanlar olmuş…