benim galiba bu. pandemi sürecinin başladığı ilk günden beri tartışmadığım zabıta, kavga etmediğim polis kalmadı. maske takmanın bulaş riskini büyük oranda azalttığını biliyorum, elimden geldiğince de kurallara uymaya çalışıyorum fakat açık havada o maskeyi boynuma geçirince sırf okuduğu bir şiir yüzünden zindanlara tutsak edilmiş cumhurbaşkanımız recep t*ayyip erdoğan gibi hissediyorum kendimi.
hangi özgür ruhlu insan çıktığı bir doğa yürüyüşü esnasında kölelik duygusunu iliklerine kadar hissetmek ister ki? benimki de insanlık hali işte, anlayışlı olun.