karşıdakinin hakettiği davranış mı, kendine yakıştırılan davranış mı

Ben, karşımdaki çok uç noktada bi davranış sergilemedikçe kendime yakıştırdığımı yapmayı tercih ediyorum.

Bazen beni sinir edenlere türkçe küfrederek rahatladığım insanlar anlamadığı için sıkıntısı olmıyan ikisinin ortasında yaptığım bir eylem var

nasıl rahatsa öyle olmalı, o anki hisler neyi uygun görüyorsa.

açıkçası bana yakışan davranış zerre umrumda değil. zira herkes hak ettiğini bulmalı. ama asıl kıstas o kişi bunu gerçekten hak ediyor mu? eleman bi halt yemiştir, ama köpek gibi pişmandır ve düzeltmek için elinden gelen her şeyi yapmıştır, sen de bunu görüp buna inanmışsındır. heh o zaman hak ettiği şey merhamettir, kabulleniştir. he yok iplemiyosa bana yaptığının daha fenasını yaparım ki feriştahı kaysın denyonun, bi daha kimseye yapamasın.

Hep kendime yakisani yaparim ama cogunlukla dogrusu hak edene hak ettigini yapistirmaktir. Comarlarin basini kalktigi yerde ezmezsek isimiz zor, cekingen aristokratcilik, bana dokunmayan yilan bin yasasincilik bu ulkenin cozulmesi gereken gercegidir.

(bkz:aydinlari korkak olan ulkenin zalimleri curetkar olur)

Sabrım taşana kadar kendime yakıştırdığım davranışı sergilerim. Fakat sabrım taşarsa hakkettiği davranışı sergilerim ve hakketiğine pişman olur

Kesinlikle kendine yakışan davranış bir insanla kavga tartışma vs yaşadıktan sonra yanında kimsenin kalmadığı o anda sadece sen kalıyorsun kendinle başabaşasın ve kimse sana ne güzel tartıştın ya da çok kötü tartıştın (cümleler örnek)
demiyor kendinlesin yaptığın her şey kendine kalıyor ne karşındaki vazgeçiyor ne sen vazgeçiyorsun bu yüzden her zaman kendine yakışanı yapmak doğrudur istersen kafa göz dal istersen içinden salak ya bu boşver boşver diye geçiştir