ecdat edebiyatı

atticus finch
siyasal islamcılık ile türk şovenizminin ortak argümanı. bizim ecdadımız şöyle iyiydi, böyle güçlüydü, büyük fetihler yaptık vb... ulan kralların, toprak ağalarının, derebeylerinin feodal çıkarları için 1000 yıl önce insanlar kılıçla baltayla birbirlerini kesiyor ve sen bunu övünerek anlatıyorsun. işte buna sınıf körlüğü deniyor.

"solcular soysuz, sopsuz" demesinler diye de bir not düşeyim buraya. bizim de bir soyumuz, bir ecdadımız var. hatta öyle bir ecdat, öyle bir tarihsel ruh ki bizimki, anadoluda 15. yüzyılın başlarında ege dağlarında başlayan bedreddini isyanından "ferman padişahın, dağlar bizimdir" diyen dadaloğlu isyanına; "millet, hürriyeti zorla alacaktır" diyen resneli niyazi'den "vatan onu parsel parsel satanların değil, uğruna darağacında gidenlerindir" diyen 1968 ruhuna uzanan, alabildiğine köklü, uzun ve türlü acılarla dolu bir tarih. "şimdiye kadarki bütün toplumların tarihleri, sınıf savaşımları tarihidir", bizim kafamızdaki ecdat ve tarih anlayışı da budur.
1
her boka muhalefet her boka muhalefet
Yazdıklarının bir kısmında haklısın bana göre ancak şu da unutulmamalı ki ''tarihini bilmeyen milletler yok olmaya mahkumdur.'' Zira 15. yüzyılda çıkan isyanın halkı iktidar yapmak olduğuna inanmıyorum kusura bakma. Ayrıca savaşa sırf birbirini kesiyorlar ne kadar vahşi kısmıyla yaklaşmamak lazım. İnsanın doğasını yansıtır savaş , o yıllarda da gayet doğal bir şeydir ve insanın bunla övünmesinde de bir yanlış yoktur.
bu başlıktaki tüm girileri gör