artık eskisi gibi her gece yapmıyorum ama bir kaç gündür pek iyi değilim idare edin biraz beyninizin güzel hücrelerini kemireyim bu başlık altında. allahım çok facebook klişesi ve kötü edebiyat gibi olacak ama umudumu falan kaybettim. kendimi bildim bileli herkese umut zerk etmeye çalışırken ki, bana uzaylıymışım gibi bakan gözlere yeni alışmıştım oysa ki. dün bu hal geçicidir dedim fakat bugün de geçmedi. kötü kelime espirisi yapmaktan odin'e sığınırım fakat işte halim artık fiiliyata dönüşen ülkenin ohal koşulları kadar karanlık.
ilkay akkaya'dan ''güneşin olsun gönlünde'' şarkısını açtım, gram kandıramadı ilkay abla da. hani diyor yaa
güneşin olsun gönlünde
kar bile yağsa
ya da fırtına olsa
gök bulutlarla
dünya kavgayla dolsa
başkaları için de bir diyeceğin olsun
tasada ve bunalımda
ve seni mutlu edecek herşeyi
söyle onlara da
bir şarkın olsun dudaklarında
yitirme sakın cesaretini
güneşin olsun gönlünde
ve herşey iyi olacak...
ilkay abla ''ve her şey iyi olacak'' dediği anda içimden saygısız bir söz çıkacak diye korktum mübarek kadına. zira halım tam da;
şimdi iyi niyetlerimi
bir bir yargılayıp asıyorum
bu son olsun, bu son olsun!...
lanet olsun!
artık sigarayı üç pakete çıkardım günde
olsun gözüm olsun, ne olacaksa olsun!
yine de gecenin kapanışını ilkay ablayla yapıyorum.
yoldaş senin bir gülüşün
bir dostunun yarasını saramıyorsa artık
sen artık kendin değilsin
vur öfkeni dostuna
yazdım dağlarca göllerce
dökülmeyen gözyaşım da boğulsun deryalarca
yitip, giden devrimler gibi
dost sesin, dost gülüşlerin
şimdi çölde bir damla su
sen artık kendin değilsin
öfke çaresizliktir bilirim
çaresizliğine ölürüm
sesinde açan çiçeklere inan her şeyimi veririm
sanma ki bir yitiktir
hüzünlere sarılmam
sanma ki gülüm bu hüzün
ölgüğümde bitecektir
bir gün mavi bulutlara
biner sonsuza giderim
dost sesini duyava dek
karanlığa gülümserim...