bugün pazar

Bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar.
Ve ben ömrümde ilk defa gökyüzünün
Bu kadar benden uzak
Bu kadar mavi
Bu kadar geniş olduğuna şaşarak
Kımıldamadan durdum.
Sonra saygıyla toprağa oturdum,
Dayadım sırtımı duvara.
Bu anda ne düşmek dalgalara,
Bu anda ne kavga, ne hürriyet, ne karım.
Toprak, güneş ve ben...
Bahtiyarım...

Bir pazar günü daha geliverir ansızın,
Bir kapı aralanışının ardına saklanmış parıltı gibi hissettirir yüzünü.
Demi oturmuş bir bardak çay,
Susamları martılara yem olmuş bir parça simit.
Karadenizin kaptanlarıyla başı dertte fırtınaları,
Yağdı yağacak yağmurları,
Apansız geliveren güneşi ve fırtınalara eşlik eden ışıltısı..
Hepsi bir tebessümdür şimdi simamda.
Belki bir gün gelir
İbrahim sadrinin çok özlemesi gibi
hasret beni de vurur rıhtımda.Bugun günlerden pazar
ve artık ben çok yoruldum.

Güneşli bir pazar sabahı yüzün ne kadar güzelse,
O kadar üzgünüm..

Yine bir pazar günü akıllara gelen nazım hikmet şiiridir.