almanca yıldırım savaşı anlamına gelen, 2. dünya savaşı'nda nazilerin uyguladığı hava kuvvetleri ile kara birliklerinin koordinasyonundan oluşan savaş taktiği.
Hava kuvvetleri ve zırhlıların birlikte kullanımı, düşman cephesindeki direnişi hızlı bir biçimde kırarak düşman birliklerini kuşatmayı sağlayacaktı. Bu mekanik savaş biçimi Fransa'da Albay de Gaulle ya da Almanya'da General Guderian gibi kuramcılar tarafından öngörülmüştü.
1. ilk önce hava kuvvetleri düşmanın belirlenen ana direniş noktalarına, gerideki topçu mevzilerine, anayollara havaalanlarına ve haberleşme merkezlerine saldırır. piyade cephe boyunca duman bombaları yardımıyla bir sis perdesi kurar ve birçok noktadan ufak-tefek taaruzlarda bulunur. bu düşmanın saldırının ağırlık merkezinin neresi olacağını anlamaması içindir.
2. tek noktada yoğunlaştırılmış tanklar ileri atılır ve o noktadan ilk yarmayı yaparlar. piyade ise bu aşamada hala küçük saldırılar yapmayı , düşmanı yanıltmak için, sürdürür.
3. piyade düşmanın kanatlarına saldırır açılan yarıktan ilerleyerek kalan direnişi temizler.
4. panzerler daha da ileri giderler, düşman topçusunu susturup kanatlara yönelerek düşmanı kuşatırlar. kanatlardan saldıran piyade ile tanklar arasında sıkışan düşman felç olur.
5. kuşatılan düşman piyade tarafından yok edilirken, ordunun diğer birimleri ve saldırıyı sürdürecek taze kuvvetler açılan yarıktan içeri girerler.