Hayatım tamamıdır.Sana benzeyen tek bir insana bile muhtaç kalmaktır.Derdini anlatıcak kimse olmamasıdır.Yalnızlık kötüdür bence.Konuşcak kimse olmayınca saçmalamaya başlıyorsun.Manyaklaştığını hatta bazen delirdiğini düşünüyorsun.Boşlukta kalıyorsun.Bu yüzden kimse sevdiği birinden veya değer verdiği bi dostundan ayrıldı diye üzülmemeli yaşandı diye sevinmeli.Çünkü o kadarını bile yaşayamadım.Dediğim gibi hayatım yalnızlık ve kurtulamıyorum.