mustafa hoş yazdı çığlık bütün detaylarıyla anlatmış olayların birbirini nasıl takip ettiğini. bir cümle vardı kitapta çocuğuma sarılamıyorum beni yanlıs anlıyor ve irkiliyor gibi bir cümle. o cümle , kaç coçuk , kac kücük beden ve bizim ahlak anlayışımızın darlığı. bu çok ağır bu çok acı çok vahim. kelimelerim yetmiyor. evimin yakınında süleymancılar yurdu var orada ki çocuklara bakıyorum bazen çocukların bakışları cok donuk. bazen babalarının elinden tutmuş getiriliyorlar mecburiyetten gariban fakir aileler mecburiyet. bazen baska bir yurttan aktarılıyorlar. ya ben onların o bakışlarında bir anlam arıyorum ya da gerçekten o soğuk donuk bakıslar var.