son bir senem 10 metre karelik bir odada bir başıma geçti . dışarı çıkamıyor insanların suratlarına bakamıyorum miğdem bulanıyor, eğlenmiyorum, uyuyamıyorum , uyanamıyorum ,nefes alamıyorum,bazen kurt cobain gibi kafama tüfeği dayamak istiyorum ama olmuyor korkuyorum ,korkuyorum çünkü neden yaşamam gerektiğini bilmiyorum geceleri kafamı dışarı çıkarıp saatlerce olanları düşünüyorum ama kendime asla bir cevap veremiyorum. Çevremdekileri bir bir kendimden soğutuyorum ama bunun sebebini bende bilmiyorum ve buda yetmezmiş gibi uyuduğum her an sürekli bu yaptıklarımı hatırlayıp pişmanlık duyuyorum.Sence ben nerede yanlış yapıyorum uyumamakta mı uyanmakta mı ?
awesta
Tek kelime ile müthiş, çektiğiniz acılar değil ama anlatım tarzınız ve sorduğunuz soru yani bana kalırsa acılar da müthiş ama benim kendi acılarım olursa tabi şunu söylemeliyim ki ben mutlulukları pek değil ama acıları kıskanmayı severim
anne boleyn
aha kendim gibi birini gördüm.