evren yalnızlıktan da küçükmüş
düşlermiş asıl sonsuz olan
zaman kar kristalleri gibi ayağına batsa da yolculuk duygusunun esrikliği gizemli bir tada dönüşüyordu gittikçe. saklı vadileri keşfetti küçük yıldıuz. karadeliklerde dolaştı. başına belalar açmada gittikçe ustalaşıyordu artık. kendine yönelmiş bir tehtid gibiydi. asteroidlerin meteor yağmurlarına uğramış bedeni delik deşikti. cüzzamlılara benziyorlardı. ölüm dedi küçük yıldız. 'ölüm beni çirkinleştirmeden yok olma yollarını aramalıyım.' sonra öteki galaxinin uğuldayan rüzgerlarına yöneldi nebulalar arasıdan kayarken biryandan da türküler söylüyordu, yıldız türküleri.
(bkz:küçük yıldızın son baladı)