Sevgili jesus, at kosturmuyor olsa da bazen imla kurallarina dikkat etmeyi gectim algilamakta sorun yasayabiliriz, zira soylemleriniz bunu gosteriyor. Aslinda sahsiniz gibi her salataliga bir tuzluk kapmak kaydiyla kosan genclik gibi meseleyi uzerine alinan ergenuslardan bahsediyordum, tam da uzerine denk geldiniz, hos oldu.
Insan ancak sorgulamasinin ilk evrelerinde boyle kulplar takmayi sever, boyle degisik seyleri inceler, kafasinda tartar. Cunku bunlar konuyla bizi tanistiran ilk kaliplardir. bunlari tanidiktan sonra kaliplara ihtiyac duymayiz, kendi analizini yapan kisi konuyu kendi suzgecinden gecirir ve biricik, isimsiz olan, sahsi, bireysel, tek olan inanc seklini -veya inancsizligini- tamamlar. Ancak bu evreden once, pastaneden pasta seciyor gibi, hmm biraz da kakao katalim, az bisey muzlu olsun, yok yok o cok oldu biraz azaltin vs. gibi direktiflerle dini inancini sekillendirebilecegini sanar, kategorize eder.
Hazir olan inanc kaliplarindan, hazir bulunan dusunce bicimlerinden, hazir sistem bicimlerinden sadece arkasina yaslanip secmekle yetinen her birey tuketici vasfindan cikamaz, beyin suzgecinden gecirmedigi ham fikirleriyle sadece o fikrin tuketicisi olur, ve ben tum bu kitleyi entellektuel masturbasyoncular olarak adlandiririm.
Meseleyi yalnizca buraya sabitleme, sen arkana yaslanip kendine bi edebiyat akimi secip kendini o vakitten sonra onlarin arasinda gormeyi tercih ediyorsan bu da ayni seydir. Bunlar ergen sancisidir, bir yastan sonra kaliplara, kategorize etmeye ihtiyac duymaz, kendin olmayi ogrenirsin.