doğu toplumlarında erkeklerin kadınlardan daha baskın olmasından dolayı kadın şairlerin sayısı yok denecek kadar azdır. şairlerin hepsinin erkek olmasından dolayı divan edebiyatında erkeklere yönelik şiir yazmak kadınlara şiir yazmak kadar normaldir. buradaki amaç eşcinsellik manifestosu yapmak değil söz sanatı yapmaktır. şairde, bir heykel traşın, bir sanatçının yaptığı gibi ,erkek, kadın, yaşadığı şehir ya da dini ögeler farketmezsizin her konu hakkında yeteneğini gösterir. fakat eşcinsel kimliği ile övünen enderuni fazıl ve ebu nuvas bu genellemenin dışındadır.