Yaşamaktan sıkılmadığım bir gün bile olmadı. En çok da ne koyuyor biliyor musunuz? Sebepsiz olmak. Bir sebep olsa yaşamak için, anca kendimize bahaneler üretip duruyoruz. Geçinmek ne demektir? Geçinmek idare etmek demektir, çoğumuzun yaptığı şey sadece bu. Tanrı, baba, anne, eş, dost ve genel çevre tarafından belirlenen rutin bir düzeni devam ettirmeye çalışmaya yaşamak diyoruz ve çok ciddiye alanlarımız var be abi. Düşünün bir kez düşünün, çocukken özgürsün oyunlar oynarsın ta ki okul dönemin başlayana kadar. Belirli hedefler başlıyor ta o zamanlardan, okulu bitirmek, askerlik yapmak, işe girmek, evlenmek, çocuk sahibi olmak, çocuklarının da aynı silsile ile hayatlarını idame ettirmesini sağlamak, ve ölmek. Bu mudur? diyorum bazen kendi kendime. Ya da başka ne yapabiliriz?, ne olabiliriz? Aslında bize sunulduğu kadar özgürüz, dilersek istediğimiz şeyi yapabiliriz ama dış etkenlerden dolayı yapamıyoruz. Bence öyle çok da şey yapmamak lazım diye düşünmeye başladım ben de. Bazı ufak küçük güzel anların tadını çıkarmaya çalışıyorum. Pek sosyal biri olduğum söylenemez. O nedenle kendimle konuşmayı öğrendim, iyi geceler.