1 senedir yalnız yaşıyorum sanırım. İlk 3 ay o kadar kötü bir şekilde geçti ki, kafamı yastığa koyduğum zaman acı çekiyordum resmen. Yemek yapmayı öğreniyorsun, kendine yetmeyi öğreniyorsun. Zaten o koca kalabalıkta yalnız hissediyorken kendini, bu yalnızlık fazla koymuyor insana. sonra eve geldiğin zaman o sessizlik mutlu ediyor. düşünceler derinleşiyor, 7.ay anlıyorsun sınavı geçtiğini. Arada poğaça göndermek isteyen olursa sevinirim.
(bkz:#57594)
bazen keşke gerçek hayatta'da insanları sevebilseydim diyorum. poğaça önemli.