yapılacak en güzel eylemdir.
tayyip erdoğan'ın öleceği gün parti yapmak
tercih meselesidir.
herkesin hayatına kimse karışamaz.
isteyen parti yapar, isteyen yas tutar.
herkesin hayatına kimse karışamaz.
isteyen parti yapar, isteyen yas tutar.
Zihniyet aynı kalacağı sürece ölmesinin bir anlamı yok. Geride kalan piyonları aynı algıyı pekiştirmeye çalışacaklar. Belki o ölene kadar geri dönüşü olmayan bir yola gireceğiz. Bu yüzden gereksiz ve yüzeysel olan eylem diyorum buna.
yas tutarız gece gündüz ağlarız.
şaka amk çoşarız
şaka amk çoşarız
yapmayın mapus yolları gözükür
İyi fikir. Umarım öleceğini hissedip, herşeye şöyle okkalı bir zam yapıp, gider ayak son kazığını da atarak bizi tekkelleri yağmalamak zorun da bırakmaz.
edit:imla
edit:imla
çomar ve laikler arasında kavga çıkabilir ama eğlenceli olur
Sorunu t*ayyip sanan safın birinin açtığı başlık.
TC her karışı cahil dolu, daha beteri çoğunun cahil olduğunun da farkında olmayan zır cahillerden oluşması sebebiyle, ülkede asla t*ayyiplerin sonu gelmeyecektir.
TC her karışı cahil dolu, daha beteri çoğunun cahil olduğunun da farkında olmayan zır cahillerden oluşması sebebiyle, ülkede asla t*ayyiplerin sonu gelmeyecektir.
Konuya gerçekci yaklaşmak gerekirse malesef umutlarınızı kırıcam ama kendisi öldüğünde bu devran aynen devam edecektir. Tarihten hiç mi ders almıyosunuz.
1950de ülkenin başına menderes geldi. Tıpkı akpnin ilk dönemi gibi özgürlükçü ve liberal görünen bir politikayla güçlendi. 54te rekor oyla iktidar devam etti ama ülkede gidişat biraz terse döndü. 57de de iktidarı aldılar ve işi diktatoryaya kadar götürüp 1960da ihtilal ile devrildiler.
1961 seçimleei oldu. Chp rahat tek başına iktidar olur deniliyordu fakat sadece koalisyonun büyük ortağı olabildi. Demokrat partinin devamı gibi görülen adalet partisi seçimlerde önemli oy alarak 2.oldu.
1965 seçimlerinde halk yine geçmişte yaptığını tekrar etti ve demokratların devamı olan adalet partisini iktidar yaptı. Adalet partisi msp ve cmkp(mhp) ile defalarca koalisyon yaptı. Arada yine bir çok kez ecevitin başbakanlık hükümetleri oldu ama halkın büyük çoğunluğu aynı siyasi görüşe oy verdi. Bu devran 80deki faşist darbeye kadar böyle sürdü.
Darbeden sonra 83 seçimleri oldu. Herkes kenan evrenin desteklediği turgut sunalp'in partisi olan milliyetçi demokrasi partisi favoriydi ama sonuncu oldu. Tek başına iktidara gelen isim ise süleyman demirel'in has adamı olan, darbe öncesinin sandalyesiz bakanı turgut özaldır.
89 senesinde özal cumhurbaskanı olur, anap ise mesut yılmaz ile yoluna devam eder. Özal cb olduktan sonra halk yeniden demireli seçer. Taa ki 93 senesine kadar.
1993 senesinin 17 nisan'ında özal şüpheli bir şekilde hayatıni kaybeder ve demirel cb olur. Tansu çiller ise demirelin yerine geçer dypnin başına. Demirel sonrası dyp zaman zaman anapla zaman zaman da erdal inönü'nün shp'siyle koalisyom hükümetlerine girer. Taa ki 1996 yılina kadar.
1996 yılında ise beklenmeyen olur ve dinciler seçimden 1.çıkar ama tek başına iktidar olmaya güçleri yetmez ve dyp ile refahyol hükümeti kurulur. Ancak artık başbakanlık dincilerdedir. 28 şubat sürecine girilir ve hükümet ancak 1 yıl görev yaptıktan sonra görevden el çektirilir.
Postal gölgesinin olduğu bir dönemde sürekli koalisyonlar vardır. Ecevit-mesut yılmaz-bahçeli üçlüsü vardır koalisyonda. 2002ye kadar böyle sürer. Malesef bu 3 siyasetçinin yaptığı aptallıklar çok pahalıya mal olacaktır
2002 yılında malumun ilanı olur ve akp başa gelir. Sonrası ise hepimizin malumu.
Özet geçmek gerekirse; sırasıyla menderes, demirel-bir çok kez ecevit-, özal, yeniden demirel, mesut yılmaz, tansu çiller, erbakan-tekrardan ecevit'in yonetiminde koalisyon- ve en sonunda erdoğan. Yani erdoğan gitse bile onun gibi bir başkası gelicek. Türkiye tarihinde hep böyle oldu. O yüzden boş hayaller yerine halkı ikna etmek gerek. Halk ikna olmazsa kişiler gider ama iktidar hep gericilerde kalır.
Edit:şimdi farkettim de baya iyi yazmışım lan
1950de ülkenin başına menderes geldi. Tıpkı akpnin ilk dönemi gibi özgürlükçü ve liberal görünen bir politikayla güçlendi. 54te rekor oyla iktidar devam etti ama ülkede gidişat biraz terse döndü. 57de de iktidarı aldılar ve işi diktatoryaya kadar götürüp 1960da ihtilal ile devrildiler.
1961 seçimleei oldu. Chp rahat tek başına iktidar olur deniliyordu fakat sadece koalisyonun büyük ortağı olabildi. Demokrat partinin devamı gibi görülen adalet partisi seçimlerde önemli oy alarak 2.oldu.
1965 seçimlerinde halk yine geçmişte yaptığını tekrar etti ve demokratların devamı olan adalet partisini iktidar yaptı. Adalet partisi msp ve cmkp(mhp) ile defalarca koalisyon yaptı. Arada yine bir çok kez ecevitin başbakanlık hükümetleri oldu ama halkın büyük çoğunluğu aynı siyasi görüşe oy verdi. Bu devran 80deki faşist darbeye kadar böyle sürdü.
Darbeden sonra 83 seçimleri oldu. Herkes kenan evrenin desteklediği turgut sunalp'in partisi olan milliyetçi demokrasi partisi favoriydi ama sonuncu oldu. Tek başına iktidara gelen isim ise süleyman demirel'in has adamı olan, darbe öncesinin sandalyesiz bakanı turgut özaldır.
89 senesinde özal cumhurbaskanı olur, anap ise mesut yılmaz ile yoluna devam eder. Özal cb olduktan sonra halk yeniden demireli seçer. Taa ki 93 senesine kadar.
1993 senesinin 17 nisan'ında özal şüpheli bir şekilde hayatıni kaybeder ve demirel cb olur. Tansu çiller ise demirelin yerine geçer dypnin başına. Demirel sonrası dyp zaman zaman anapla zaman zaman da erdal inönü'nün shp'siyle koalisyom hükümetlerine girer. Taa ki 1996 yılina kadar.
1996 yılında ise beklenmeyen olur ve dinciler seçimden 1.çıkar ama tek başına iktidar olmaya güçleri yetmez ve dyp ile refahyol hükümeti kurulur. Ancak artık başbakanlık dincilerdedir. 28 şubat sürecine girilir ve hükümet ancak 1 yıl görev yaptıktan sonra görevden el çektirilir.
Postal gölgesinin olduğu bir dönemde sürekli koalisyonlar vardır. Ecevit-mesut yılmaz-bahçeli üçlüsü vardır koalisyonda. 2002ye kadar böyle sürer. Malesef bu 3 siyasetçinin yaptığı aptallıklar çok pahalıya mal olacaktır
2002 yılında malumun ilanı olur ve akp başa gelir. Sonrası ise hepimizin malumu.
Özet geçmek gerekirse; sırasıyla menderes, demirel-bir çok kez ecevit-, özal, yeniden demirel, mesut yılmaz, tansu çiller, erbakan-tekrardan ecevit'in yonetiminde koalisyon- ve en sonunda erdoğan. Yani erdoğan gitse bile onun gibi bir başkası gelicek. Türkiye tarihinde hep böyle oldu. O yüzden boş hayaller yerine halkı ikna etmek gerek. Halk ikna olmazsa kişiler gider ama iktidar hep gericilerde kalır.
Edit:şimdi farkettim de baya iyi yazmışım lan