steve hamilton travma kitabının kritiği

rigmo
Cevirisi gayet hos olan kitapta, surukleyicilik gercekten ust duzeyde.Bazen saatler boyunca okumak "zorunda" kalabilirsiniz. Bir gecede ikiyuz sayfasini okumustum. Kitabin girisi ilgi cekici. Direk icine cekiyor. Gecmisten gelecege bir yillik aralikla kurgulanmis. Iki ayri parcada ilerlemeyle yazilmis bir kitap. Ilk baslarda gelecegi okumayi arzularken, ortalarda gecmisi merak edip ilk bolumleri heyecanla beklemeyi en sonda her iki tarafinda heyecanin doruklara ulastigi satirlari bekleyerek adini secilenler kagidinda ararmis edasiyla surekli sayfalari cevirmeye basliyorsunuz. Surukleyici olmasini bu yapiya bagliyorum.
Betimleme olarak eksik kalmis olup kisisel tanitimlarda da karakter ozelliklerini, kendiniz tamamlamak zorunda kaliyorsunuz. Bir diger eksi yonu ise hatali cumleler-ki sanirim buna takintim var- sozcuk yapisi olarak degil anlam olarak hatali diyebilirim. Ornegin; ana karakter spor yaparken agirligi yukari cekip, nefes alip asagi birakirken nefes verilmesi gerektigini biliyordum diyor. Fakat normalde bu tam tersidir..
Kilit konusunda yardimlar almis olan yazar; hemen hemen her konuda bir bilene danisarak ilerlemis olmasina ragmen, bazi bilgi hatalari yapmasinı kendi adıma sanssızlık olarak degerlendiriyorum.
Bir elestiri daha getirmek istiyorum artik bu sonunu okuyucuya birakan kitaplardan biktim! Yahu adam akilli yapin sunun sonunu yazarin beni, anlatcam diyip kacip gitmis havasiyla ulu orta birakmasindan ve "hee kesin boyle oldu soyle olmustur" demekten, sahsen hoslanmiyorum. Cok basite kacan finali, hevesimi kursagimda birakmadi diyemem. Sanki yazar artik yeter cok oldu bitirelim der gibi.
Ozet olarak kitap akici ve heyecanli, edebi olarak bir anlami olmayip guzel zaman gecirmenizi saglayacak türden. kitapta ask, aksiyon, heyecan, dram bolca mevcut.

edit: fotoğraf kendi çekimim olduğundan dolayı kalitesizdir.