sevdiğimiz kişileri kaybetmek

insan ölümle karşılaştıktan sonra ölümün var olduğunu idrak edebiliyor. kişileri kaybetmek kısmında ki anlam bana sadece ölümü çağrıştırıyor. ölüm olmadığı sürece kişilerin kaybedildiğine inanmıyorum. sevdikleriniz hayatta ve yaşıyorsa nefes aldığını bilmek bile mutlu ediyor. ancak ölüm gerçek kaybedistir. bir daha göremez duyamaz dokunamaz olduğunuzdan emin olursunuz. annemi kaybettiğim de herkes onun ölmüş olduğundan emindi ve herkes bu yüzden toplanmıştı. bir tek ben şüpheliydim ölüp ölmediğinden. akıl tutulması gibi bir şey herkes hem fikir siz reddediyorsunuz. o öldükten sonra hiç bir şeyin bundan daha fazla acı vermediğini veremeyeceğini anladım. büyük eksik hissediyor insan. elini tutup canlı olup olmadığına baktım pat diye yere düşünce kalk filan diye seslendim kalkmadı çok zordu acıydı. yine de mezara koyuluşunu izledim ve emin oldum onu kaybettiğimden. soğuk çok soğuk mezar taşına dokunmak. ne yapsam eksik sanki ne yapsam tam mutlu değilim. büyük bir şeydi benim için o. karşılıksız severdi ve şartları yoktu. beni üzüyorsun demezdi hiç sen üzülürsün derdi. bunu nasıl becerirdi bilmiyorum ama yapardı ışte. yemyeşil gözleri sarı saçları vardı. çok masumdu yine o olsun isterdim dünyada yaşadığını bilsem yeterdi. çok az şeyden mutlu olurdu mesela benim mutlu olmamdan. kokusu.... kokusu hic bir yerde yok bulamıyorum. ona özgüydü. hiç bir sorunum yokken bile eksik hissediyorum hep eksik anlık olarak yerini başka şeylerle doldurmaya çalışıyorum ve sonra o eksiği hic gideremiyorum. ve hep tamamlanma ihtiyaci duyduğumda bir kere daha hatırlıyorum onun yerini doldurmaya çalıştığımi. günlük hayatın kosusturmacisina kaptırıp duygularını bir kenara itebilen birisi olamadim. beni esir alamiyor bu kosusturmaca ve ben de her gün yeniden yeniden hatırlıyorum. ama ölümü kabul ettim ölüm var gerçekten kaybetmektir ölüm. kin tutamaz ve affedici olur hale geldim ve insanlara daha açık olmayı net olmayı giden omurden ve bizden gidiyor. hayat çok kisaymis ya. bir arada oluyorsunuz ve sonra olamiyorsunuz ya sen ya o ölüyorsunuz birer ölümlüsünüz. ve çok acı çok anlamsız. onu hala çok seviyorum... ve beni en çok sevdiğini bildigim elinde olsa dağları önüme serecegini bildigim dunyada birlikte vakit geçirdiğim tek insan. insan kaybettiğinden bahsetmeye başlayınca daha neler neler yazmak istiyor. zmaanla unutmuyor çok daha fazla ozluyor beraber uyumayi arzuluyorsunuz. ölümün karşısında aciz olduğum kadar hic bir yerde aciz olmadım caresiz hissetmedim o kadar. yaşıyorsa kaybetmdiniz ! ama yaşamıyorsa bunun için gerçekten üzülün ve hatırlayın.
bir gözlüğü kullandığı ilaçları çantası bir yemenisi. her gün bir tanesiyle uyuyup şanslı hissediyorum. onun ellerinin değmiş olduğunu bilmek huzur veriyor. canım benim canım. seni hep ve hala çok seviyorum.