Ne sanıldığı kadar fazla, ne de iddia edildiği kadar azdır.
Etiketlere takılıp kaldığımız şu dünyada karşımızdakilere her zaman belli bir çerçeve ile bakıyoruz. Müslüman, yahudi, hristiyan fark etmez; bilimle uğraşan herkes biliminsanıdır.
Bir müslüman olan Takiyüddin'in rasathanesi meleklerin eteğine/bacaklarına baktığı gerekçesi ile kapatılmıştır. Bu durumun, kadın olduğu için üniversiteye alınmayan Marie Curie'den bir farkı yoktur. Önemli olan biliminsanı çıkarabilmek değil, onları destekleyebilmek. Keza felsefe alanında da pananteizm savunucusu Hallac-ı mansur'un derisini yüzen bir halktan bahsediyoruz. Böyle bir halkın içinde etkileri pek olmamıştır. Yakup Kadri'nin Yaban romanında eleştirdiği konu da budur zaten. Avrupalı aydınlar ve biliminsanları, kiliseye karçı bir aydınlanma savaşı vermişken Türk aydınları halkın cahil kalmasına göz yummuştur. Tabi Avrupa Halkı ile o zamanın Türk halkını karşılaştırmak abes kaçar.
Dünya bu yönden çok garip, gökte görünmeyen bir varlık olduğuna inanan insanlar dünyanın yuvarlak olduğuna inanmıyor falan.
Matbaa'nın bile olmadığı devirlerde kaç tane eserin bize ulaştığı meçhul. Günümüzden bahsedersek, bütün dinlerin bilime negatif bir katkısı vardır zaten. Din mum gibidir, güneş doğduğunda ihtiyacınız kalmaz.