Gençtik, bazılarımız metalci, bazılarımız rapçiydik. En cool bizdik. Bizim neslimiz dinlediği şarkıyı msnden herkese göstererek büyüdü. Azımsanamayacak kadar çoğumuz türkçe müziği, üstadları, gerek hayattan yeterince gangbang yemediğimiz için, gerekse dinlediğimiz o dünya müzikleri gibi içimizi kıpır kıpır etmediği ve küçük gördüğümüz için asla ve asla sevmezdik. Zaman geçti, en çılgın partilere gidip, en modern insanlarla yüzgöz olduk ve kişiliğimizi otuttuk. Şimdi dönüp dinlediğimiz zaman yeni fark ediyoruz, aslında bizim müziğimizin de kötü olmadığını, sadece kaldırabilecek olgunluğa yeni eriştiğimizi. Yine dinliyoruz yabancı müzikler. Bazılarımız yapıyor bile. Dünyanın en iyi djlerini canlı izleyebiliyoruz. Ama müslüm gürses gibi üstadlar çaldığı zaman da tüm sesleri kısıp dinliyoruz. Çünkü bizim neslimiz için müslüm baba dinlemek utançtı, artık fark ettik ki müslüm baba gibi bir efsaneyle aynı dönemde yaşadığımız için ne kadar şanslı olduğumuzu, ancak gereken sevgiyi gösteremediğimız için ne kadar pişman olduğumuzu.