Köy enstitüleri köylülerden entelektüel bireyler yaratmak ve yine kendi toprağının insanını köylerden çıkan bu nitelikli bireylerin yetiştirmesi esasıyla kurulmuş hem yerel hem de evrensel dahiyane eğitim kurumlarıdır. Atatürk bu kurumlardan "cumhuriyetin gözbebeği" diye bahseder. Köy kökenli bu halk uyanışı tabiki siyaseti de yönlendiren bazı kalın enselerin işine gelmemiştir. Bütün bu süreci roman şeklinde anlatan nadir gezer'in yazdığı (kendisi de enstitülüdür) "aydınlığa Yürüyenler" adlı kitabı okurken Tonguç Baba'yı anlatan yerlerde gözlerimin dolduğunu söylemeliyim. Çok yazık olmuş be çok...