kötüsünün çok kötü iyisinin ise vazgeçilmez olduğu yemektir.
yıllar önce bir mübarek ramazan ayında nam-ı diğer komşu olan arkadaşım ile birlikte sabaha karşı acıkmış iki ergen olarak çanakkale sokaklarında gezinmeye başlamamız sonucunda aklımıza düşen bu yemeği yemeye karar verdik. kordonda gece peydah olan bir kokoreççi amcayı görmemiz ile sevincimizi anlatmaya kelimeler kifayetsiz kaldı ve sabırsızca beklemeye başladık. aldığım ilk ısırıkta ağzıma gelen yoğun yağ tabakasının verdiği hayal kırıklığı, kokoreçin tadının normal kokoreç tadından çok uzak olması ve buna rağmen çok para verdiğimiz için onu zorla yememiz özellikle beni bir ay kadar kokoreçten soğuttu.
ama gel gör ki bu merette ha deyince bırakılmıyor ki azizim.
o gece için pişmanım ama şuan olsa yine yerim.