Üzerinde bulunduğumuz her saniyenin bize bir yükü var aslında haykırmak istediğim her dakikaya katılan yeni saniyeler sessizliğimin tanımı olan haykırışlar...
Korkuyoruz hem de deli gibi ama ölmekten değil yaşayamamaktan, doğru ve huzurlu insan gibi yaşayamamaktan korkuyoruz dostlar. Her anımız biraz daha tedirgince geçiyor biraz daha düşünceli biraz daha pes etmeye yakın gibi ki bakınca da buna gayet müsaitiz...
Sindirilme, yok olmak istemiyoruz, boğulmak istemiyoruz ; derin derin nefesler almak istiyoruz, huzurun somut bir hal almasını istiyoruz, hissetmek istiyoruz, artık başka insanların gözlerine baktığımızda korku değil aşk görmek istiyoru,z pes etmek istemiyoruz. Peki ne kadar çabalıyoruz?
Maddi menevi buhranlarla boğuşuyoruz destek beklemeden enerjimizi tümüyle tüketerek bazen bencilce bazen mantıklıca toplumun ne dediğini takmadan arkandan ne konuştuğunu takmadan dinlemeden kendine inanarak boğuşuyorsun..
Farkındayız arkadaşım belki bir çoğumuz bu durumdayız beynimizi donmuş düşüncelerimiz aktarılamaz gibi geliyor anlaşılmamaktan veya yanlış anlaşılmaktan korkuyoruz sürekli tekrarlamaktan bitkin düşüyoruz...
Bu da yetmezmiş gibi etrafınızda sürekli size akıl vermeye çalışanlar senin hep dediğim dedik olduğunu iddia edip kendi olgularını sana yıkmaya çalışanlar kendilerini en doğru sananlar ve senin üzerine de bu algıyı yıkmaya çalışanlar değiştirmek isteyenler üzerine oynayanlar destek veriyormuş gibi gözüküp daha da köstek olanlar seni olmadığın gibi biriymişsin gibi insanlara aksettirip hakkında laf çıkartanlar ve her şeye rağmen dimdik duran sen dizlerinin üzerinde olsan bile dimdik duran sen...
Ya kendisi sanki peygamber de tanrı onu ona özel sınıyor hayattaki her şey onun başına gelmiş sana nutuk çekiyor anlaşıldı daha seni tanımıyor ne olursa olsun bizi bizden daha iyi tanıyan var mı ? Biri aslansın yaparsın dediğinde içimden hayır dediğin olmadı mı veya boşver dediklerinde devamını getirebilecek güçte olduğunu bir tek sen bilmiyor muydun ?
Kendini sürekli geliştirirken senden belki yaş belki birikimce büyük olanlar seni kendilerince daha ileri bölgelere fırlatmak istemediler mi sen onların ideallerini ideoloji ve akıllarını mı benimsedin yoksa kendi yolundan mı devam ettin ? Her kim olursa olsun ister annen ister baban ister sevgilin ne konuda olursa olsun seni döndürmek isteyecekler bugüne kadar kendin olup kararını verdiğin şeyleri değiştirmeye çalışacaklar ya sen gerçekten buna razı mı geleceksin kendin olmaktan çıkıp o mu olacaksın?
İstediğimiz başarmak için çaba sarfettiğimiz şeyleri istedik ve yapamadık mı? Hayat farklı etkenler de sunabilir ya biz vazgeçebilir miyiz?
Hayat içimize nefret ve kin pompalıyor olabilir ama biz bunu hırsa çevirerek enerjiye özgüvene dönüştürmedik mi ?
Sistem bozuk hayat zor evet ama direnmemiz gerekiyor sistemden önce kendimiz içimizde devrimler ve reformlar yapmalıyız yaptıktan sonra enerjimizi de muhafaza ederek başkalarına destek olmalı mücadeleye başlamalıyız ya herkes güçsüz görebilir seni ya sen ne görüyorsun hayatta daha zor anların olmadı mı veya olamaz mı ? Kendin mücadele ettin yeri geldi grupça yeri geldi tek evet havlu atacağın anlar da olacak...
Ama tek bir şey derim bunları yaparken ''kendine gel, gelecekte dönüp geçmişine acıman değil onunla gurur duyman gerek''
-Enes Barış Akaydın